رهگذر کوی دوست
هنوزم غم چشمهای منی!
باش...حتی کم، اما همیشه باش.
براي آنان كه بايد باشند،
شبيه جايي باشيد، تا در شما آرام بگيرند،
به چيزي فكر نكنند، نفس تازه كنند…
جاي دنج يار باشيد و رفيق خوب؛
شبيه بالكني باشيد كه تنها نقطه اي از خانه است كه مي شود در آن نشست و ماه را ديد،
شبيه آن نيمكتي باشيد كه در انتهاي پارك زير درخت شاهتوت سايه اي بزرگ دارد و سنگفرش هاي پارك به آنجا راهي ندارند،
شبيه يك خانه قديمي باشيد، كه نماي آجريش را پيچك سبزي پوشانده و در انتهاي يك بن بست در سكوتي عجيب است انگار نه انگار كه در شهر است…
خلاصه براي بعضي ها گوشه دنجشان باشید…
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط سيده رباب سيدكاظمي در 1401/10/16 ساعت 06:14:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید