آخرهای صحبتش بود که :گفت «پژواک نمیتونه متفاوت از پیام باشه و همیشه یه رنگ و بویی از پیام رو با خودش داره. من از سال هشتادوشش با رشته ارتباطات سروکله زده ام و درگیر پیام و فرستنده و گیرنده ام اما این بار کلمه «پیام» و این جمله برام خیلی متفاوت بود؛ متفاوت تر از شنیدن قانون عمل و عکس العمل يا حتى خوندن شعری مثل «هرچه کنی به خود کنی گر هرهمه نیک و بد کنی»

پیام چی میتونه باشه؟ «شرام» که بنیان گذار زمینه مطالعات ارتباطاته میگه پیام میتونه یه تیکه جوهر روی کاغذ باشه؛ یا شکل امواج صوتی توی هوا یا شکل تکون دادن دست و پرچم.» اگه این جوری نگاه کنیم میبینیم که هر لحظه از عمرمون با حرکتها و رفتارهایی که صبح أزمون سر میزنه داریم یه پیام به این جهان ارسال میکنیم؛ حتی وقتی که ساکتیم و حرفی نمیزنیم هم یه پیام داریم که میره و میچرخه و به یه جایی میرسه و بازتابش دیر یا زود تو زندگیمون عیان میشه.

با این حساب اگه هر لحظه داریم پیامی صادر میکنیم، پس چندان دور از ذهن نیست که خیلی از چیزهایی که دریافت میکنیم پژواک همون چیزهایی هستند که بهشون فکر میکنیم و بیان میکنیم و عملی می کنیم؛ پژواک همون چیزی که از خودمون صادر شده و حالا به خودمون برگشته.

و خب پژواک نمیتونه متفاوت از پیام باشه و همیشه یه رنگ و بویی از پیام رو با خودش داره

میدونی چی میخوام بگم؟ حواست باشه که حتی فکر بی‌اثر هم در این عالم نداریم چه برسه به فعل!

🖋️فاطمه سادات متولیان