رهگذر کوی دوست

اللهم وَ أَدْرِكْ بِنَا أَيَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اقْرِنْ ثَارَنَا بِثَارِهِ

 خدايا! ما را به درك ايام او و ظهور و قيامش نايل فرما، و از يارانش قرارمان ده، و خونخواهي ما را با او قرين كن،

 و اكْتُبْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ خُلَصَائِهِ وَ أَحْيِنَا فِي دَوْلَتِهِ نَاعِمِينَ وَ بِصُحْبَتِهِ غَانِمِينَ

 و ما را در شمار ياران و دلدادگانش ثبت فرما، و در دولتش شاد و خرّم زنده بدار، و از همنشيني اش بهره مند ساز.

یک‌جایی آن آخرهای روز عاشوراست که حسین بن علی، بر فراز اسب، یکه‌وتنها، وقتی سراسر دشت را از نظر گذراند، ندید مگر خون و خاک و تنهایی. درباره بزرگ بنی‌هاشم و مجتهدتمام زمانه و قاری شیرین‌بیان قرآن و نوه پیامبر و مردی میانه‌سال حرف می‌زنیم که بزرگ خاندان است و ناگزیر نباید چنین می‌بوده؛ به روبه‌رو که می‌نگرد لشگری است سراسر حقد و کینه و میل به خون و در قفایش، خیمه‌ای پر از پیکر شرحه‌شرحه رفیقانش و آن‌سوتر، نزدیک نهر آب، تکه‌پاره‌های گل پرپرش، برادر و رفیقش و آن‌سوتر، خیام اهل‌بیت و زنان و کودکانی که با خویش به دشت بلا و ابتلا آورده.گویا حسین بن علی، به زمزمه یا شاید…،نمی‌دانم…در این لحظه، یک‌یک یاران رفته‌اش را صدا می‌زده: کجایی زهیر؟ کجایی حبیب؟ کجایی مسلم؟ کجایی نافع؟و خب، پهنه بیابان پاسخی نداشته جز سکوت..سکوتگویی حسین، نه با یاران رفته‌اش، که با ما، که در پیچ و خم زمان، گم بوده‌ایم و تنها روحی در عالم ذر و نطفه‌ای در عالم خیال بوده‌ایم وعده می‌کرده یا شاید درددل..که اگر باز غریوی و استغاثه‌ای و فریاد مددی شنیدید، بشتابید، بیایید، نمانید، بپاخیزید.ما، گویی، آدم‌های همیشگی قصه گم‌بودن و جاماندن در زمانیم؛ آدم‌های «یا لیتنا کنا معک» و گرمای سوزان حسرتِ «ای کاش اون زمان بودم»، و ابهام گلوگیر پاسخِ اگر شرطیه‌ٔ «اگه اون زمان بودم..».خبر قطعی آن است که شما خواهی آمد و گویا یکایک ما را صدا خواهی زد؛ به نام.

-کجایی تویی که چهل عهد برایم خواندی

-کجایی تویی که هر صبح جمعه مرا ندبه کردی

-کجایی تویی که ریسه‌کش‌ نیمه‌شعبان‌های خیابان‌های شهر بودی

-کجایی تویی که جاروکش حرم پدرم در سامرا بودی

-کجایی تویی که نام مرا با قلمت بر دیوارهای شهر می‌کشیدی

-کجایی زری‌خانوم، کجایی اوس‌حسین گچ‌کار، کجایی امیرآقای آشپز، کجایی ژیلاخانوم، کجایی نوشین‌بانو، کجایی آقافرهاد، کجایی شیرین، کجایی بابک، کجایی روح‌الله، کجایی عماد، کجایی آقاسید..

به نام صدایمان می‌زنی و می‌گویی برخیزید! الان همان وقت است که منتظرش بودیم، وعده کرده بودیم، من آمدم.و ما، خفته در میان گورها، با حسرت، مثل همیشه، به قامت رعنایت، اندک‌سپیدی میان موهای پرپشت مشکینت می‌نگریم، به آخرین تاش‌های خدا بر بوم نقاشی‌اش: دنیا و تو را به هم نشان می‌دهیم.ما را صدا بزن صمیمی و شکسته گویی خیلی رفیق بوده‌ایم , خیلی ندار بوده‌ایم تا به اهل آسمان بگوییم: من رو می‌گه!ما که چون نخلی مانده میان آوار مصائب دنیا و گناهانمان تا آخرین نفس دوستت داشتیم

 ما را به نام کوچکمان صدا بزن آقای دلشکستگان

 درماندگان 

و مجاهدان

 از ما به تو سلام.

به قلم دکتر سیدحمیدرضا قادری

مانده ام در پَسِ این شهر پر از دود و گناه   من بدون تو چطور نای نفس را دارم… #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #نیمه_شعبان

یکی از امتیازاتی که در مسیر انسانها وجود دارد، زمان است. 

شب نیمه شعبان یکی از لیالی اربعه طول سال است که همسایه لیلة القدر است و برکات زیادی دارد. 

سرنوشت انسانها در آن شب بسته می‌شود. اگر ما به این کلیدها توجه داشته باشیم دریچه ای به فضل و رحمت الهی باز می شود.

 شب نیمه شعبان خیلی می تواند پر برکت باشد، 

شبی بود که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم استراحت کرده بودند و بلند شدند رفتند و همسر حضرت به دنبال آن حضرت رفت و دید که حضرت مثل یک پارچه ای که بر زمین افتاده باشد به سجده افتاده اند و دعا می خوانند. نیمه شعبان بهاری دیگر است و صفایی دیگر دارد.

 شب و روز نیمه شعبان برکات معنوی زیادی دارد.

روايت دارد كه شب نيمه شعبان هر كسي سه سوره يس بخواند خداي متعال تا سال آينده‏ او را در حفظ و حراست و نگهداري خودش بيمه مي‏‌كند. 

گويا براي سه حاجت مهم هم مي ‏توان خواند؛ چه خود انسان و چه خانواده انسان هر كدام مي‏ توانند بخوانند.

 اين عمل شب نيمه شعبان است.

 براي گشايش كار، امنيت خود انسان و برای جهات كاری و جهات روحي، همچنین براي خانواده انسان، مفید است؛ مرحوم آیت الله کشمیری قدس سره خيلي به خواند سه سوره يس در شب نيمه شعبان سفارش مي‏‌كردند.

​چطور ما این قدر از توجه به امام زمان علیهالسلام غافل شدیم؟! 

چطور این همه دور شدیم و توانستیم بدون توسل به آن حضرت زندگی کنیم؟!

 ما باید بدانیم چه چیزی از ما میخواهند؟

 آیا این سفره‌ای که برای ما پهن کرده اند کم است؟

 چه کسی بهره می برد؟

 چرا حتی برای این ارتباط هم آمدیم حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم؟

 نصیب خودمان چه شد؟

 چطور روزگار ما را به غفلت انداخت و از این بخش غافل شدیم؟

 روزانه باید متوسل بود، گرچه افق این فکر خیلی بلند است و افق این ارتباط خیلی راقی است، اما دائم باید ملتزم به توسل بود.

 تجربه بین علما نشان داده است که توسل و توجه به حضرت بقیه الله علیهالسلام، خیر دنیا و آخرت می‌آورد که فقط ثبات قدم و مراعات میخواهد، ادب و گذشت میخواهد، سحر میخواهد، نماز اول وقت و قرائت قرآن میخواهد.

 آن وقت است که انسان احساس می کند یک باب دیگر هم در زندگی او باز شد که نسلهای آینده او هم بهره میبرند.

 شب نیمه شعبان شب این ارتباط و این توسل و شب شروع این توجه است. ما خیلی غافل هستیم و حیف است که سر این سفره، غافل از حضرت باشیم. 

مواظب باشیم که شب نیمه شعبان از دست نرود. در این شب فقط استغفار و بیداری و درک شب نیمه شعبان. . . 

بیانات استاد شیخ جعفر ناصری

​🌺یکی از زیباترین شعرهای فریدون مشیری🌺

دل که تنگ است کجا باید رفت ؟

  به در و دشت و دمن ؟

  یا به باغ و گل و گلزار و چمن ؟

  یا به یک خلوت و تنهایی امن!

دل که تنگ است کجا باید رفت؟ 

 پیرفرزانه من بانگ برآورد 

  که این حرف نکوست 

 دل که تنگ است برو خانه دوست 

شانه اش جایگه گریه توست

سخنش راه گشا  بوسه اش مرهم زخم دل توست

  عشق او چاره دلتنگی توست. 

  دل که تنگ است برو خانه دوست  

 خانه اش خانه توست

 باز گفتم : خانه دوست کجاست؟

گفت: پیدایش کن!

  برو آنجاکه پر از مهر و صفاست!

گفتمش در پاسخ 

دوستانی دارم بهتر از برگ درخت 

که دعایم گویند و دعاشان گویم ، 

یادشان در دل من، قلبشان منزل من!

صافى آب مرا ياد تو انداخت ، رفيق ! 

تو دلت سبز ، لبت سرخ ، چراغت روشن ! 

چرخ روزيت هميشه چرخان ! 

نفست داغ، تنت گرم، دعايت با من !

روزهايت پى هم خوش باشد…

.
مسمومیت ذهن‌ها

.
یکم)

پروژه سریالی مسمومیت دختران این سرزمین موضوع کوچک و کم اهمیتی نیست که با چند متن و استوری از کنار آن عبور کنیم. هر چند لقمه خوبی برای بهره برداری سیاسی یک عده است. سلامت و جان مردم ایران هیچ گاه برای جماعت فرصت طلب داخلی و خارجی اهمیت نداشته و نگاه‌شان به این مسائل، نگاه ابزاریست. به خط شدن اپوزیسیون خارج نشین از سازمان نفاق تا رضا پهلوی و تاکید بر نمادسازی و هشتگ سازی ترور بیولوژیک دختران توسط جمهوری اسلامی، همگی موید این سناریو تکراری است: جانِ مردم ابزار رسیدن به منافع سیاسی! نهادهای رسمی و امنیتی باید زودتر تکلیف را مستند و دقیق مشخص و اعلام کنند اما تجربه تاریخی و شناخت تجربه های پیشین می گوید این مدل سناریو، این مدل عملیات در توان سلطنت طلبان یا دلقک های مجازی آنطرف آبی نیست، این جنس عملیات در توان و تجربه سازمان مسعود رجوی است. البته این تحلیل من است و نه خبر دقیق!

.

دوم)

موضع رسمی مراجع تقلید و شخصیت های دینی برای پیگیری و حفاظت از سلامت دختران مهم بود‌. در فضای رسانه اصرار دارند دین و انقلاب اسلامی را محکوم به مخالفت با تحصیل دختران نشان دهند که طنز بی مایه ماجراست.
سوم)
وزیر خارجه آلمان از این مسمومیت ها ابزار تاسف و نگرانی کرده است! ایشان بمباران شیمیایی سال ۱۳۶۶ سردشت ما را از یاد برده!!!!؟؟؟ دولت آلمان به صدام سلاح شیمیایی داد، صدام این سلاح را علیه مردم ما و حتی مردم خودش استفاده کرد. هنوز آثار روانی، تاول و سرفه های آن بر روی عزیزانمان ادامه دارد! دولت وقیح آلمان امروز مدافع چیست؟

ابتدا و پیش از هر چیز ذهن ها را مسموم می کنند تا افکار عمومی هر کذبی را بپذیرد‌‌ سپس مسمومیت جان…
#علیرضا_زادبر

تصویر بمباران شیمیایی سردشت سال ۱۳۶۶
https://eitaa.com/joinchat/4020437188C7b1796884a