یادمان باشد که باید روزی برویم»… و «رفتن»، تغییر مکان روح از تن به خانه دیگر است…. رفتن سفری است که تنها مشتاقان گذشتن از سرگردانی دنیا» به استقرار آخرت آن را درک میکنند.

رفتن ناگزیر» و «بی گریز» است…. نمی دانیم کی… چگونه و با چه عاقبتی خواهیم رفت…. اما اگر «مرگ» دیدار «دوست» باشد… عشاق در حسرت و چشم انتظار آن اند.

ما ساکنان آستان «انتظار»…. تا هنگام مقرر….

دل به الطاف دوست میبندیم و در موج اندوه سایهٔ ناخدای «زمان» و «بادبان دعا» را به یاری میخوانیم

الهی عظم البلا….