استاد علی صفایی حائری

🪴در دنيايى كه شب و روز و بهار و پاييز و زمستان و تابستان با هم است، نمى ‏توان از شب رنجيد، كه روز در راه است.

🪴نمى ‏توان به روز دل‏خوش بود، كه گرفتار شب است.
نمى ‏توان در بهار غزل ‏خوان شد، كه پاييز در راه است.
نمى ‏توان در پاييز غصه ‏دار ماند، كه بهار مى ‏آيد.

🪴پس در اين دنياى بى ‏آرام، نمى ‏توان نشست. نمى ‏توان مغرور و مأيوس بود.

🪴آن‏ها كه شب و روز را و بهار و پاييز را مقصد گرفته ‏اند، هر دو به پوچى مى ‏رسند.

🪴 آن‏ها كه حركت را و كوچ را و رحيل را فهيمده ‏اند و بانگ رحيل را شنيده ‏اند، آماده ‏اند و بهره ‏بردار.

🪴اين‏ها در رنج، راحت هستند و ديگر به انتظار موقعيت ‏هاى خوب نيستند؛ كه فهميده ‏اند بايد در هر موقعيت، كارى كرد و بهره ‏اى برداشت. به ‏جاى موقعيت و امكانات، به موضع ‏گيرى ‏هاى مناسب روى آوردند.

📚 #نامه_های_بلوغ