‌

به نام اللّه که بینهایت بخشنده و مهربان است
‌
قسم به روشنایی روز(۱)
و قسم به شب آرام و آرامش بخش(۲)
که پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است(۳)
بدون تردید آخرت برای تو بهتر از دنیاست(۴)
و بزودی پروردگارت به تو نعمتی عطا کند تا خشنود شوی(۵)
آیا تو را یتیم نیافت و پناهت داد؟!(۶)
آیا تو را گمگشته نیافت و هدایتت کرد؟!(۷)
آیا تو را عائله مند نیافت و توانگرت کرد؟!(۸)
پس با یتیم با قهر رفتار مکن!(۹)
و نیازمند را از خود مران!(۱۰)
و از نعمت پروردگارت بگوی!(۱۱)
‌
عجیب سوره‌ای است، زیبا و امید بخش. با روشنایی روز آغاز و با نعمت پروردگارت پایان می‌گیرد.
‌
پروردگار مهربانی که در همه موقعیت‌ها - چه بدانی چه ندانی- مراقب و محافظ تو بوده و تو را در بستر هدایت خویش پرورانده است.
‌
این سورۀ توست و این رب، پروردگار توست. تو به خود نیامده‌ای، و بیهوده این راه دراز را نپیموده‌ای. تو در جریان رُبُوبی (پرورشی) خود سیر می‌کنی. تو تحت نظر و مراقبت پروردگارت بسر می‌بری. تمام ماجراهای زندگی ات حساب شده بوده‌اند. تک تک افرادی که در زندگی‌ات آمده‌اند، هر کدام طبق برنامه‌ای تأثیری داشته‌اند و در زندگیت چون کاتالیزوری عمل کرده‌اند. درسی در کار بوده است. هرکدام بستری از آگاهی بوده‌اند. تا اینجا که آمده‌ای با نیرو و نعمت پروردگارت آمده‌ای.
تو بی کس نیستی. تو را رها نکرده‌اند. تو “رب” داری. پس باید میوۀ خودت را بدهی. رب، تو را به بار می‌نشاند.
‌
اینجا مزرعۀ آخرت است. و او باغبان الهی است. به موقع آب می‌دهد و به موقع شاخه‌های اضافه را می‌زند. قهر و لطفش در یک جهت است. دو بازو است که هر دو در خدمت رشد‌اند.
‌
هر سختی که پشت سر گذاشته‌ای در آن رشدی نهفته بوده است. هیچ چیز همیشگی نیست، کما اینکه نبوده است. تمامی ماجراها گذرا است. حل می‌شوند، به چیز دیگری تبدیل می‌شوند. و آن سختی‌ها برای خالص کردن است. برای به آگاهی رساندن؛ زیرا آگاهیِ ناب یگانه کالای ارزشمند توست. از خاک تو را برداشته به افلاک می‌رساند. به “مطلق” نائل می‌کند. “خلاص"ات می‌کند.
‌
آنگاه موقعش که رسید خودِ آگاهی را هم رها می‌کنی. به آن فکر نمی‌کنی. فقط هستی. در یک هستِ مطلق.

‌
#مسعود_ریاعی
#کتاب_تفسر_خیر
#سوره_ضحی#جریان_ربوبی
#عصر_کنکاش‌
وَ أَنْزِلْ يَقِينَكَ فِي صَدْرِي وَ رَجَاءَكَ فِي قَلْبِي حَتَّي لاَ أَرْجُوَ غَيْرَكَ…یا ربی…