جدیدترین مطلب سیدمحمد سادات اخوی

در ما «حیوانی است؟!»

حکیمان و خردمندان روزگار گفته اند: که در آدمیزاد مجموعه ای از رفتارهای «حیوانی» و «فرشته خویی» است.

رو به آن یا این کند، از حیوان پست تر و از فرشته والاتر خواهد شد.

با فرشته خویی اش کاری ندارم، شبیهش هم نیستم که توصیفش کنم…

اما حیوانهای درون را میشناسم… و میدانم که اگر سر برآورند چه ها میکنند.

اگر انسان «عالم اکبر دنیایی گسترده تر از هستی» است….

پس در ما «گاو»ی است که فرصتی برای شاخ زدن نداشته.

الاغی است که لگد میپراند. اما کسی دورش نبوده…

سگی هار هم داریم که دنبال گوشه لباسی میگردد تا بگیرد و صاحبش را پاره پاره کند.

یک «مار» نهفته هم داریم که هنوز مجالی برای زدن نیش زهر آگینش را نیافته.

گرازی هم در ماست که اگر رها بشود، کشتزار حیثیت دیگران را لگدمال میکند و میگذرد.

خوک درون ما هم بدشانس بوده و تاکنون جز گلزار روح اطرافیانمان ندیده… و گرنه با همه توانش کثیف کاری می کند.

اما از سوی دیگر خروسی هم درون هم در ذاتمان داریم که سحرها بیدار است و اگر همراهش باشیم پایمان را به ملكوت سجده می کشاند.

به همین سیاق گنجشک درون تضمین معصومی ماست…. کبوتری هم داریم که یاور شوق پرواز ماست… و قناری

درون مان قدسی ترین نغمه های سکوت و نیایش را می خواند.

ما…. گاهی هم شبیه میشویم به آدمهای «حیوان صفت».

«فرعون»ی داریم در خود که خوشش می آید از لگد کوب کردن دیگران و قارونی داریم که مدام دنبال بهای دلار و طلا و نقره… و عاشق درصد «حرام» و سود مالی است.

با «ابوجهلی» هم نشینیم که خوشحالی اش در آزار «محمد(ص)» هاست...

و حیوان صفتهایی در ما پنهان شده اند که اگر تازیانه داشته باشند، زنی باردار را میزنند!

سر «آزاده»ای را آرام آرام و از پشت… در گودی قتلگاه حسادت میبرند.

بعد هم خیمه های آبرویش را آتش میزنند و بدتر از آنان گروهی دیگرند که در ما پنهان اند.

و سر وقت میرسند و به تن و دلی پاره پاره عصای تهمت و ناسزا میکوبند… تنش را زیر سم اسبهای انتقام له میکنند… و باز احساس میکنند آرام نشده اند! این ویژگی ترسناک است.

عزيز!…

به گمانم عجیب ترین بخش ماجرا این است که در همنشینی با این همه «حیوان و حیوان صفت درون» باز از بیرون ادای «منتظری» را در می آوریم که در راه ظهور فرشته خویی نشسته است….

انگار نه انگار که آن فرشته خوی والاتر از ملائکه، بیزار است از رفتارهای حیوانی ما با هم…

و دردناک است که مطمئنیم ،زمین گرد نیست…. و ما هرگز دچار گناه یا بربادرفتن آبرو نخواهیم شد.

این همه از حیوانها و حیوان صفتی ها نوشتم… لازم است به این هم اشاره کنم که حیوانهای واقعی هرگز کارهایی را که در ذهن ما آدمها به آن مشهورند نمی کنند. به خاطر همین هم بزرگان دینی، تأکید کرده اند که حیوانها به جهنم نمیروند… اما آدمها جهنمی میشوند… در دنیا و آخرت!

اولئک کالانعام بل هم اضل…