بسم الله الرحمن الرحیم

هو السلطان

برای آن آقا که بی زمان و بی مکان بود و هست و تفاوتی ندارد که شما که هستید یا کجا هستید یا چه کرده و یا چه می کنید.

وقتی متوجه ساحت او باشید،چنان در آغوش میگیرد، که تمام قیود زمان و مکان و من و ما رو در هم می شکند.

سلطنت او در وجود خویشتن را باید با توجه پیوسته به او بازگرداند.
بعد از توجه عمیق او کار خویش را بهتر از تمام مخلوقات می داند.

داستان تلخ دوری ما از مملکت “سلطان” مربوط به توجهاتی است که اختیارا آن ها را صرف غیر ایشان کرده ایم.

سر رشته را که علی الدوام از هزار راه به انسان می دهند،تا دیر نشده است با قوت بگیریم.

يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ

برای آنان که در فکر نفوذ از قُطرهای سماوات و در هم تنیدن بساط تعینات و تکثرات و قلع و قمع لوازمات هجرانند، این آیه ی شریفه بشارتی بس عظیم دارد:

یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ
(33 الرحمن)

نفوذ نخواهید کرد،در هم نخواهید شکست، رها نخواهید شد،الا بسلطان…

السلام علیک یا سلطان یا ابالحسن یا علی بن موسی الرضا