رهگذر کوی دوست
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
حينَ كَانَتِ الْأَيامُ تهدِمُني
كانت أمي عَلَي مُصَلاها تبنيني
وقتی روزگار مرا ویران میکرد
مادرم بر جا نمازش مرا بنا می کرد…
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط رهگذر در 1402/10/12 ساعت 08:41:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |