بسم الله الرحمن الرحیم

هو السلطان

برای آن آقا که بی زمان و بی مکان بود و هست و تفاوتی ندارد که شما که هستید یا کجا هستید یا چه کرده و یا چه می کنید.

وقتی متوجه ساحت او باشید،چنان در آغوش میگیرد، که تمام قیود زمان و مکان و من و ما رو در هم می شکند.

سلطنت او در وجود خویشتن را باید با توجه پیوسته به او بازگرداند.
بعد از توجه عمیق او کار خویش را بهتر از تمام مخلوقات می داند.

داستان تلخ دوری ما از مملکت “سلطان” مربوط به توجهاتی است که اختیارا آن ها را صرف غیر ایشان کرده ایم.

سر رشته را که علی الدوام از هزار راه به انسان می دهند،تا دیر نشده است با قوت بگیریم.

يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ

برای آنان که در فکر نفوذ از قُطرهای سماوات و در هم تنیدن بساط تعینات و تکثرات و قلع و قمع لوازمات هجرانند، این آیه ی شریفه بشارتی بس عظیم دارد:

یا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ
(33 الرحمن)

نفوذ نخواهید کرد،در هم نخواهید شکست، رها نخواهید شد،الا بسلطان…

السلام علیک یا سلطان یا ابالحسن یا علی بن موسی الرضا

توصیف دقیق هنر معلمی در چند ثانیه

🌼 The Doctor’s Mistake Is Buried Underground.

🌼 The Engineer’s Mistake Falls On The Ground.

🌼 And The Teacher’s Mistake Is Walking On The Ground

✨ اشتباه یک‌پزشک،زيرخاک دفن می شود
✨ اشتباه‌مهندس،روی‌خاک سقوط مي كند
✨ اشتباه يک معلم، روی خاک راه می رود ( و جهانی را به فنا می كشد…!)

روز معلم، بر معلمان انسان‌ساز مبارک.

و اني لأوصيك بروحي، فهي تسافر إليك أكثر مما تستقر لدي؛

و جانم را به تو می سپارم؛ چرا که جانم بیشتر از آنکه پیش من باشد بسوی تو سفر میکند…

#همسرانه

#روز-کارگر

#صنعت-فرش

#معنای زندگی

#معنای  خوشبختی

🏞 حرف یا عمل؟!

✏️ ممكن است يك معلم در كلاس، سخنانِ خيلى‌خوب و جالبى بگويد، ولى مسأله اين است كه پيش از حرف‌ها، اين رفتار و عمل ماست كه روى ديگران تاثير مى‌گذارد.

✏️ معلم بايد اعمال خود را كنترل كند و توجه داشته باشد كه طرز راه رفتن او، خنديدن، لباس پوشيدن، نوع آرايش و شكل تفريحات و حتى طرز نگاه كردن او، در شاگرد تأثير مى‌گذارد.

✏️ اين كافى نيست كه حرف‌هاى خوب بزنيم. وقتى تو دارى از يك زندگى ساده و بى‌تجملات و رفت و آمدهاى مؤمنانۀ بى‌تشريفات سخن مى‌گويى، شاگرد كنجكاو است كه بداند خانۀ تو چگونه است‌؟ فرش‌هايت، لوازمت، حتى عكس‌هايى كه به ديوار خانه‌ات آويخته‌اى، نشان دهندۀ شخصيت واقعى توست؛ چون شخصيت انسان را مى‌توان از روى انتخابش درك كرد.

✏️ چه كسى مى‌تواند كليۀ اعمالش را كنترل كند؟ آن كسى كه مؤمن باشد، زيرا وقتى انسان، همۀ هستى را هماهنگ و يگانه و همراه و همساز مى‌بيند، وقتى كه مى‌بيند، هيچ حركتى، بى‌حساب در هستى صورت نمى‌گيرد، او هم كه جزو اين مجموعه است و روى به سوى واحدِ احد دارد، نمى‌تواند بى‌حساب حركت كند.

📄 برشی از کتاب
📚 تربیت کودک

#تربیت
▫️ #عین_صاد

‌

به نام اللّه که بینهایت بخشنده و مهربان است
‌
قسم به روشنایی روز(۱)
و قسم به شب آرام و آرامش بخش(۲)
که پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است(۳)
بدون تردید آخرت برای تو بهتر از دنیاست(۴)
و بزودی پروردگارت به تو نعمتی عطا کند تا خشنود شوی(۵)
آیا تو را یتیم نیافت و پناهت داد؟!(۶)
آیا تو را گمگشته نیافت و هدایتت کرد؟!(۷)
آیا تو را عائله مند نیافت و توانگرت کرد؟!(۸)
پس با یتیم با قهر رفتار مکن!(۹)
و نیازمند را از خود مران!(۱۰)
و از نعمت پروردگارت بگوی!(۱۱)
‌
عجیب سوره‌ای است، زیبا و امید بخش. با روشنایی روز آغاز و با نعمت پروردگارت پایان می‌گیرد.
‌
پروردگار مهربانی که در همه موقعیت‌ها - چه بدانی چه ندانی- مراقب و محافظ تو بوده و تو را در بستر هدایت خویش پرورانده است.
‌
این سورۀ توست و این رب، پروردگار توست. تو به خود نیامده‌ای، و بیهوده این راه دراز را نپیموده‌ای. تو در جریان رُبُوبی (پرورشی) خود سیر می‌کنی. تو تحت نظر و مراقبت پروردگارت بسر می‌بری. تمام ماجراهای زندگی ات حساب شده بوده‌اند. تک تک افرادی که در زندگی‌ات آمده‌اند، هر کدام طبق برنامه‌ای تأثیری داشته‌اند و در زندگیت چون کاتالیزوری عمل کرده‌اند. درسی در کار بوده است. هرکدام بستری از آگاهی بوده‌اند. تا اینجا که آمده‌ای با نیرو و نعمت پروردگارت آمده‌ای.
تو بی کس نیستی. تو را رها نکرده‌اند. تو “رب” داری. پس باید میوۀ خودت را بدهی. رب، تو را به بار می‌نشاند.
‌
اینجا مزرعۀ آخرت است. و او باغبان الهی است. به موقع آب می‌دهد و به موقع شاخه‌های اضافه را می‌زند. قهر و لطفش در یک جهت است. دو بازو است که هر دو در خدمت رشد‌اند.
‌
هر سختی که پشت سر گذاشته‌ای در آن رشدی نهفته بوده است. هیچ چیز همیشگی نیست، کما اینکه نبوده است. تمامی ماجراها گذرا است. حل می‌شوند، به چیز دیگری تبدیل می‌شوند. و آن سختی‌ها برای خالص کردن است. برای به آگاهی رساندن؛ زیرا آگاهیِ ناب یگانه کالای ارزشمند توست. از خاک تو را برداشته به افلاک می‌رساند. به “مطلق” نائل می‌کند. “خلاص"ات می‌کند.
‌
آنگاه موقعش که رسید خودِ آگاهی را هم رها می‌کنی. به آن فکر نمی‌کنی. فقط هستی. در یک هستِ مطلق.

‌
#مسعود_ریاعی
#کتاب_تفسر_خیر
#سوره_ضحی#جریان_ربوبی
#عصر_کنکاش‌
وَ أَنْزِلْ يَقِينَكَ فِي صَدْرِي وَ رَجَاءَكَ فِي قَلْبِي حَتَّي لاَ أَرْجُوَ غَيْرَكَ…یا ربی…

اگر نفس قدرت و تجلی پیدا کند و صاحب قوای قوی‌تری شود، می‌تواند در درون خود، عالم خارج را ببیند و بر آن، اثراتی بگذارد.

به تعبیر مرحوم آیت الله سیدعلی قاضی ره این امور نقل و نبات های مسیر عبودیت است.
خوشا آنان که جهان خارج را در خویش یافتند اما ذره ای توجه صرف آن نکردند.
آن بزرگ فرمود عارف کسی که اگر هفت آسمان با وسعتشان در قلب کسی بیدار شود اصلا متوجه آن نگردد چه برسد بخواهد توجهش که بزرگترین سرمایه است را معطوف آن کند.

فکری کنیم به حال خودمان که چرا با دیدن چند صورت در خواب و بیداری که مربوط به آسمان دنیا یا فرش عالم مثال است احساس میکنیم کسی شده ایم و زمین و زمان باید مطیع ما باشند.
شاید ما سوار بر مرکب خیالیم و راه توحید را نمیشناسیم که دل خوش به رویاها یا مکاشفاتیم.

خداوندِ مالک نفوس،عقل عبودیت و بندگی و قدرت نزع صور عنایت کند.

محمدهادی اصفهانی