روان‌شناسي فرومايگان در کلام اميرمؤمنان علیه السلام

✍️ حسین انجدانی (https://eitaa.com/taammolat314/179)، عضو تحریریه‌ی مدادالفضلاء

🔹فرومايگي و پستي يکي از رذايل اخلاقي است که در برخي از انسان‌ها وجود دارد. اين رذيله ممکن است ريشه‌هاي تربيتي و ژنتيکي هم داشته باشد، اما بيشتر محصول رفتارهاي اختياري خود فرد است.
🔹اين صفت حتي ممکن است در ميان افرادي که به دليل ثروت، قدرت،‌ شهرت يا علم، از موقعيت‌هاي بالاي اجتماعي هم برخوردارند، نمود داشته باشد.
🔹جا دارد که اين صفت از ابعاد مختلف مورد تحليل روان‌شناسان و عالمان اخلاق قرار گيرد.
🔹در متون ديني ما، ده‌ها روايت دربارة شاخصه‌هاي فرومايگي و خصلت‌هاي فرومايگان وارد شده است.
🔹از مهم‌ترين شاخصه‌هاي فرومايگي و خصلت‌هاي فرومايگان مي‌توان به موارد زير، که همگي در سخنان اميرمؤمنان وارد شده است، اشاره کرد:
۱. فريب‌کاري و مکاري (در عالم سياست، اقتصاد، اجتماع يا روابط فردي)؛ (فَإِنَّهَا (=الْخَدِيعَةَ) مِنْ خُلُقِ اللَّئِيم)؛
۲. توجه بيشتر مردم به او موجب قساوت بيشترش مي‌شود؛ (اللَّئِيمُ يَقْسُو إِذَا أُلْطِفَ)
۳. افتخار او به ملک و موقعيت‌هاي مادي‌اش است؛ (اللَّئِيمُ يَفْتَخِرُ بِمِلْكِهِ‏)
۴. اهل جوانمردي نيست؛ (اللَّئِيمُ لَا مُرُوَّةَ لَهُ)
۵. روحيه طلبکارانه از ديگران دارد؛ (اللَّئِيمُ يَرَى سَوَالِفَ إِحْسَانِهِ دَيْناً لَهُ يَقْتَضِيهِ)
۶. بر ديگران منت‌ مي‌گذارد (اللَّئِيمُ مَنْ كَثُرَ امْتِنَانُهُ)
۷. حيا و عفت ندارد؛ (اللَّئِيمُ‏ لَا يَسْتَحْيِي)
۸. بدزبان است و بي‌وفا (اللَّئِيمُ‏ إِذَا قَدَرَ أَفْحَشَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ)
۹. خدمت‌هاي ديگران به خود را انکار مي‌کند (اللَّئِيمُ‏ إِذَا أُعْطِيَ جَحَدَ)
۱۰. به جايگاه بالاتري که مي‌رسد، حالاتش دگرگون مي‌شود (اللَّئِيمُ‏ إِذَا بَلَغَ فَوْقَ مِقْدَارِهِ تَنَكَّرَتْ أَحْوَالُهُ)
۱۱. اميد خير از او نمي‌رود و از شرش درامان نيستند (اللَّئِيمُ‏ لَا يُرْجَى خَيْرُهُ وَ لَا يُسْلَمُ مِنْ شَرِّهِ)
۱۲. با آزادگان دشمني مي‌ورزد (اللَّئِيمُ‏ يُعَادِي الْأَحْرَارَ)
۱۳. آبروي خود را فداي موقعيت‌هاي مادي و دنيوي‌اش مي‌کند (اللَّئِيمُ‏ مَنْ صَانَ مَالَهُ بِعِرْضِهِ)
۱۴. قابل اعتماد نيست؛ (إِيَّاكَ أَنْ تَعْتَمِدَ عَلَى اللَّئِيمِ‏ فَإِنَّهُ يَخْذُلُ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَيْهِ)
۱۵. به هنگام قدرت، معايب او نمايان مي‌شود (دَوْلَةُ اللَّئِيمِ‏ تُظْهِرُ مَعَايِبَهُ)
۱۶. به ميزاني که جايگاه او بالاتر مي‌رود، مردم را کوچک مي‌بيند (كُلَّمَا ارْتَفَعَتْ رُتْبَةُ اللَّئِيمِ‏ نَقَصَ النَّاسُ عِنْدَهُ)؛
۱۷. وعده‌هاي او امروز و فردا کردن و بهانه‌جويي است (وَعْدُ اللَّئِيمِ‏ تَسْوِيفٌ وَ تَعْطِيلٌ)؛
۱۸. بدرفتار، بداخلاق و بخيل است (يُسْتَدَلُّ عَلَى اللَّئِيمِ‏ بِسُوءِ الْفِعْلِ وَ قُبْحِ الْخُلُقِ وَ ذَمِيمِ الْبُخْلِ)
۱۹. پيروزي او، موجب سربزرگي و طغيان مي‌شود (ظَفَرُ اللِّئَامِ تَجَبُّرٌ وَ طُغْيَانٌ)؛
۲۰. سنگدل و بي‌رحم است (مِنَ اللِّئَامِ تَكُونُ الْقَسْوَةُ)

میگن شهید بهشتی، هر جا می‌رفت،

همسرش را هم همراهش می برد

و به او می گفت: «تو فقط همسرم نیستی، بلکه مایه دلگرمی من هستی!»

خدا پشتیبان همه همسرانی که مایه‌ی دلگرمی هم هستند باشه.

 بازنشر از وبلاگ :https://fatmavali.kowsarblog.ir/%D8%AA%D9%88-%D9%81%D9%82%D8%B7-%D9%87%D9%85%D8%B3%D8%B1%D9%85-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D9%84%DA%A9%D9%87-%D9%85%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D9%84%DA%AF%D8%B1%D9%85%DB%8C-%D9%85%D9%86-%D9%87%D8%B3%D8%AA%DB%8C

برشی از یک کتاب.

اثر مرکب؛دارن هاردی

نرم نرمک می رسد اینک بهار 🌱

خوش به حال روزگار
بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ های سبز بید
عطر نرگس، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست …
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار!

خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک – که می خندد به ناز –
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب

ای دل من، گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی بینی به جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت، از آن می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم!
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می شود هفتاد رنگ!

فریدون مشیری

برای آنان که

بار مسئولیت یک مجموعه و راهبردِ جمعی کوچک یا بزرگ به انها سپرده شده،

شاید فرصتی بهتر از این نباشد

که راهِ رشدِ زیرمجموعه‌ی خود را نبندند.

اگر خوب نگاه کنند،

در می‌یابند که مسیر ِموقتِ رشدِ اعضای مستعد این زیرمجموعه،

در زمانی معین و محدود

امانت به دست آنها سپرده شده است.

می توان راه را گشود و وسعت داد

یا

راه بندان کرد.

#کوتاه‍‌ـنوشت

“لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق…”

مخلوقات، تمام آفریده‌های پروردگارند؛ از ریزترین جاندار و بی‌جان، تا بزرگترین و مهیب‌ترینشان.

آیا تاکنون از گیاه کوچک و کم‌جانی که در گوشه‌ای از حاشیه بتنی و آسفالت کوچه روییده، تشکر کرده‌ای؟ همان که بی‌زبان، امید به زیستن و شوق حیات را در جایی نشان می‌دهد که بسیاری حتی متوجه‌اش نمی‌شوند، با بی‌توجهی از کنارش می‌گذرند و شاید پا بر آن می‌نهند. اما او بی‌هیچ قیل و قالی، به زندگی و زیبایی ان ادامه می‌دهد.

دایره سپاس و شکر ما نسبت به مخلوقات الهی، بسی گسترده‌تر از آن است که می‌پنداریم. هر توجه و سپاسگزاری نسبت به وجود این آفریده‌ها، روح خشیت در برابر پروردگار را در ما تقویت می‌کند.

سپاس از ابرهای کوچک و سپید در پهنه بیکران آسمان آبی…
سپاس از نوای شوق‌آفرین گنجشک‌ها و یاکریم‌ها…
سپاس از شعاع‌های روشنی‌بخش آفتاب…

و و و…..

افتادن انسان در دام شیطان

یهویی نیست!

گام به گامه!

جوری که خودش هم نمی‌فهمد.

خدا در قرآن میگه: لا تتبعوا خطوات الشیاطین.

پناه بر خدا!

شاید پرده‌پوشی او

ما را در سنت املاء و استدراج وارد کرده، خبر نداریم.

یا هادی المضلین.

اعوذ بالله…

گاهی آدمیزاد

انچنان سقوط ازاد میکند،

که شیطان هم انگشت تحیر به دندان می‌گیرد.

سرعت سقوط خود را کم کنید…

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا.

#کوتاهـنوشت

🖋️سیدکاظمی