رهگذر کوی دوست
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
برای آنان که
بار مسئولیت یک مجموعه و راهبردِ جمعی کوچک یا بزرگ به انها سپرده شده،
شاید فرصتی بهتر از این نباشد
که راهِ رشدِ زیرمجموعهی خود را نبندند.
اگر خوب نگاه کنند،
در مییابند که مسیر ِموقتِ رشدِ اعضای مستعد این زیرمجموعه،
در زمانی معین و محدود
امانت به دست آنها سپرده شده است.
می توان راه را گشود و وسعت داد
یا
راه بندان کرد.
#کوتاهـنوشت
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط رهگذر در 1403/11/30 ساعت 12:30:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |