رهگذر کوی دوست

هوالسلام…

اگر از شما بخواهم، چند صفت ناپسند انسان را نام ببرید، حتما صفت خودخواهی یکی از آنها خواهد بود؛ ولی من امروز میخواهم بگویم، بیاییم خودخواه باشیم.

حتما دارید تعجب می کنید؟انسان مومن و خودخواهی؟؟؟

خب…بیایید به قضیه از زاویه دیگری نگاه کنیم، مگر نمی گویند آخر انسان می ماند و خدای خودش؟ مگر نباید ما روزی در پیشگاه پروردگارمان به تنهایی بایستیم و پاسخ گوی اعمال و رفتارمان باشیم؟مگر این انسان نیست که در گودی قبرش خودش می ماند و خدای خودش؟ پس دیدید، آخرش تنهایی نصیب ماست…

خب چاره چیست؟ به ما گفته اند برای این تنهایی خودمان، از همین الان بفکر باشیم، قوتی، بنه ای، زاد و توشه ای فراهم کنیم از اعمال خوب…

یعنی اهل حساب و کتاب باشیم، دو دوتا کنیم، ببینیم کجای کاریم، حساب پس‌انداز اخرتمون در چه حالیه؟

حتما می گویید، ارتباط خودخواهی با حساب و کتاب چیست؟

ببینید اگر ما خودخواه (از بعد مادی و دنیوی) باشیم، سعی می کنیم بهترین چیزها را برای خودمان بخواهیم و تهیه کنیم. خب درباره  این مسأله مهم (بعد اخروی و معنوی) هم باید، ما خودمان را بخواهیم، به فکر خودمان باشیم، بهترین اعمال رو برای خودمون ذخیره کنیم،به قول مرحوم آیت الله بهجت تو هر کار خوبی شرکت کنیم، چون نمی‌دانیم که کدام عمل ما پذیرفته خواهد شد؟ بدانیم که همانگونه که هیچ کدام از ما تحمل سختیهای این دنیا را ندارد، در برابر سختی های آخرت هم مطمینا هیچ صبر و تحملی ندارد…پس از امروز به فکر باشیم، وقت بیشتری برای خودمان بگذاریم، سعی کنیم نقاط ضعف و قوت خود را بشناسیم، مثل یک تاجر زرنگ، حساب کتاب کنیم، خصوصا تو این ماه عزیز شعبان، که مقدمه ماه مبارک رمضان هست…

اگه خودخواه(معنوی و اخروی)باشیم، دیگه تو کمک به دیگران چه تو امور معنوی و چه امور مادی، بخیل نمی شویم. تو دلخوری ها، گذشت می کنیم و کینه ای نمیشیم، محبت بیشتری به سایرین می کنیم و…

یعنی با خودسازی خودمان، به دیگران هم کمک کرده ایم، چون انسان مومن خیرش به همه می رسد..پس با خودخواهی مثبت و خودسازی، به فکر خودمان باشیم…
الان که فرصت هست، مناجات شعبانیه رو با تامل بخونیم و معارف این مناجات رو جرعه جرعه، نوش جان کنیم…شنیدم  میگن انسانی رو که گرسنه باشه، یهویی بهش غذا ندید، لقمه لقمه، کم کم باید بهش غذا بدید، یا آدم تشنه رو هم همینطور… روح انسان هم همینطوره، باید معارف رو جرعه جرعه به کامش ریخت تا خوب با جانش عجین بشه…

تو این ایام مبارک، برای هم دعا کنیم…

هوالرئوف

سلام بر تو ای محمد، سلام بر جان پاک تو، ای رحمت بر عالمیان….

چقدر ما از تو دور افتاده ایم… راستش فکر می کنم، کمترین شباهت را با تو داریم. تو ما را امر کردی به خوش اخلاقی و آن را عبادت خواندی، ما را به خوش رویی امر نمودی و به ما گفتی کسی به من شبیه تر است که خوش‌اخلاقتر، بردبارتر، و به خویشاوندانش نیکوکارتر و با انصافتر باشد…، فرمودی بهشت را ضمانت می‌کنم برای کسی که بگومگو را رها کند و کسی که دروغ را هر چند به شوخی ترک کند و کسی که اخلاقش را نیکو گرداند…

آری….ای پدر امت! در تمام تعالیمت ما را به اخلاق امر کردی، گفتی کسی که مومنی را اندوهگین کند و در مقابل همه دنیا را به او دهد، کفاره گناه او نبوده و پاداشی بر کارش نمی گیرد?
آری ای رسول خدا، تو ما را به رعایت مکارم اخلاق امر نمودی، و تو خود اسوه و سرآمد این امر بودی. تو تربیت شده خداوند بودی و خدا می خواست تا به دست تو خلقش را هم تربیت کند؛اما افسوس  که ما زیبنده تو نشدیم….

کاش برگردیم به سوی تو و اهل بیت تو…برگشتنی نصوح و حقیقی که شما بهترین پناه برای همه خلایقی…

پ.ن.   در حدیثى از امام حسین علیه السلام) آمده است که مى گوید : از پدرم امیر مؤمنان على (علیه السلام) در باره ویژگیهاى زندگى پیامبر (ص) و اخلاق او سؤال کردم ، و پدرم مشروحا به من پاسخ فرمود ، در بخشى از این حدیث آمده است : رفتار پیامبر (ص) با همنشینانش چنین بود که دائما خوشرو و خندان و سهل الخلق و ملایم بود ، هرگز خشن و سنگدل و پرخاشگر و بدزبان و عیبجو و مدیحه گر نبود ، هیچکس از او مایوس نمى شد ، و هر کس به در خانه او مى آمد نومید بازنمى گشت : سه چیز را از خود رها کرده بود : مجادله در سخن پرگوئى ، و دخالت در کارى که به او مربوط نبود ، و سه چیز را در مورد مردم رها کرده بود : کسى را مذمت نمى کرد ، و سرزنش نمى فرمود ، و از لغزشها و عیوب پنهانى مردم جستجو نمى کرد .  هرگز سخن نمى گفت مگر در مورد امورى که ثواب الهى را امید داشت ، در موقع سخن گفتن به قدرى نافذ الکلمه بود که همه سکوت اختیار مى کردند و تکان نمى خوردند ، و به هنگامى که ساکت مى شد آنها به سخن درمى آمدند ، اما نزد او هرگز نزاع و مجادله نمى کردند … هرگاه فرد غریب و ناآگاهى با خشونت سخن مى گفت و درخواستى مى کرد تحمل مى نمود ، و به یارانش مى فرمود : هرگاه کسى را دیدید که حاجتى دارد به او عطا کنید ، و هرگز کلام کسى را قطع نمى کرد تا سخنش پایان گیرد. آرى اگر این اخلاق کریمه و این ملکات فاضله نبود آن ملت عقب مانده جاهلى و آن جمع خشن انعطاف ناپذیر در آغوش اسلام قرار نمى گرفتند، و به مصداق لانفضوا من حولک همه پراکنده مى شدند…

هوالرحیم

سلام مهربان خدای من، سلامی که اسم زیبای توست، از توست و دوباره بر تو باز می گردد…

مهربانم، از حال و روز زمینیان نمی گویم که تو خود می دانی…

از حال و روز خودم هم نمی گویم، که تو خود بهتر می دانی….

فقط یک چیز بگویم و آن اینکه وقتی برادران یوسف شرمنده از اعمال خویش، به یوسف گفتند که ما را ببخش، یوسف با بزرگواری تمام آنها را بخشید….

حال در مورد تو چه می توان گفت، یوسف که بنده تو بود، تو خویش چگونه ای؟

عزیزترینم، مهربانترینم، ای که نیکوترین نام ها از آن توست، نیکی ها و زیبایی ها از تو سرچشمه می گیرند، تو مبدا همه خیراتی، تو مهربانترین مهربانانی، تو ارحم الراحمینی….

تو را قسم به حقی که بر ما بندگانت داری، با ما آنگونه باش که خودت آنچنینی نه آنگونه که ما هستیم…

تو همان غفور، ودود، رحیم، رحمان،رئوف، کریم و بخشنده ای باش که از قدیم بوده ای و ما تازه به دوران رسیده ها را در کبر و غرور و ظلم و عصیان و جهنمی که برای خود ساخته ایم، تنها نگذار….

آری تو مقیل العثراتی، کریم الصفحی، غفارالذنوبی، اله العاصینی….پس تو را قسم به نام های نیکویت، از ما نیکو درگذر ای کریم الصفح…

پ.ن. در این روزهای پایانی سال نود و رنج، امیدوارم که از خاکستر این رنج ها، سیمرغی زیبا از انسانیت در نهاد تمام ما بوجود آید و تا رسیدن به قله قاف وجود، پر گیرد…

چند کلمه با امام عصر…

آقاجان، می گویند وقتی امام حسین عازم کوفه بودند، در این راه عده ای به کاروان ایشان اضافه می شدند و عده ای هم از این کاروان جدا می شدند…

یکی از این افراد، زهیر بن قین بود…

اما داستان پیوستن او به امام را همه ما می دانیم، اینکه او از امام فراری بود و سعی می کرد که قافله کوچکش با فاصله از قافله امام قرار بگیرد…

اما…اما..اما.. سرانجام این امام حسین بود که زهیر را خرید وچه خوب خرید و زهیر عاقبت بخیر عالم شد…

حالا امام جانم مولای خوبم، کاروان شما هم چند قرن است که به راه افتادن است و گویا دارد به آن واقعه بزرگ نزدیک می‌شود.عده ای ملحق به این کاروان می شوند و عده ای جا می مانند…??

مولایم، در این عصر نیمه رجب که دعا به اجابت می رسد، از تو می خواهم که مرا هم بخر….????نگذار از این کاروان جا بمانم…بگذار تا آخر با تو باشم…

آقاجان من هم از تو فرار می کنم، هر چند در ظاهر می گویم دوستدار توام…ولی تو هم مثل حسین، این فراری را به دام خود بیانداز،اسیر خود کن، صید خود کن..

قول می دهم فرار نکنم…

شیعیان واقعی کیستند؟

آیا ما هم می توانیم، چنین ادعایی داشته باشیم؟

شیعه واقعی بودن،مسئله مهمی است، مقامی است که مطلوب و محبوب محبین اهل بیت است. گاها ما هم لفظا، چنین تعبیری را به کار می بریم…

اما حقیقت چیست؟ امروز به داستانی درباره زندگی امام جواد علیه السلام برخوردم که شاید رزق معنوی و معرفتی ام بود، که با شما همراهان به اشتراک می گذارم.

مردى با خوشحالى بر امام جواد عليه السلام وارد شد، امام عليه السلام به او فرمود: چرا تو را اين گونه شادمان مى بينم ؟
عرض كرد: يابن رسول اللّه ! شنيدم كه پدرت فرمود: بهترين روزى كه بنده خدا بايد در آن خوشحال باشد روزى است كه خداوند به او توفيق انفاق و نيكى به برداران مومن خود را مى دهد. امروز ده نفر از برادران فقير و عيال وارم از فلان جا براى كمك نزد من آمدند و من هم به هر يك از آنها كمك كردم ، از اين رو خوشحالم .
امام جواد عليه السلام فرمود: به جان خودم قسم سزاوار است كه خوشحال باشى البته اگر اعمال خير خود را محو و نابود نسازى .
عرض كرد: چگونه اعمالم را محو كنم در حالى كه من از شيعيان خالص شما هستم .
امام جواد عليه السلام فرمود: با همين سخنى كه داشتى صدقات و نيكى به برادران مومنت را باطل و نابود ساختى .
عرض كردن چگونه يابن رسول اللّه ؟
امام جواد عليه السلام فرمود: اين آيه را بخوان .
ياايهالذين آمنوا لاتبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذى .
اى كسانى كه ايمان آورده ايد بخشهاى خود را با منت و آزار باطل نسازيد. 
عرض كرد: يا بن رسول اللّه ! من منتى بر كسانى كه به آنها كمك كردم نگذاردم و آنها را آزارى ندادم .
امام عليه السلام فرمود: خداى عزوجل فرمود: (صدقات خود را به منت و اذيت باطل نكنيد)
نفرمودند: تنها با منت و آزار بر كسانى كه به آنها مى بخشيد باطل نسازيد.
آيا آزار به كسانى كه مورد بخشش قرار گرفته اند مقرب خداوندند يا ما؟
حضرت فرمود: تو فرشتگان و مرا آزار دادى و صدقه خود را محو كردى .
عرض كردم : چرا؟
امام عليه السلام : به خاطر اينكه گفتى من از شيعيان خالص شما هستم . آيا تو را مى دانى شيعه خالص ما كيست ؟
عرض كردم : نه
حضرت فرمود: شيعيان خالص ما مومن آل فرعون ، حبيب نجار، سلمان ، ابو ذر، مقداد و عمارند و تو خود را برابر آنها دانستى . آيا تو با اين ادعا ملائكه و ما را آزار ندادى ؟
آن مرد گفت : استغفراللّه و اتوب اليه ، حال چگونه بگويم ؟
حضرت فرمود: بگو من از دوستان شما و دشمن دشمنان شما هستم و دوستان شما را دوست دارم .
عرض كردم : همين گونه مى گويم و از آنچه گفتم و موجب ناخشنودى شما و ملائكه گرديد توبه مى كنم .
امام عليه السلام فرمود: اكنون پاداش بخششهاى تو به تو بازگشت .( بحار الانوار، ج 78، 159.)

سلام عزیزترین مولا…

سلام دلبر شیرین اهل بیت…

نمی‌دانم چگونه برایت بنویسم…

آقازاده‌ی امام حسین، امروز روز میلاد توست…

داشتم فکر می کردم، که اگر بی رحم‌ها اجازه می دادند، اقلا چند سال بیشتر، در این دنیا زندگی می کردی و قد می‌کشیدی و حرف می زدی و خواهران بیشتر دور سرت می‌چرخیدند…

شاید دل مادرت رباب اینقدر نمی سوخت…

آخر تو عصای پیری پدر بودی، ته تغاری حسین…

حرف زدن درباره ات حتی در روز میلادت، ختم به روضه است…

باب‌الحوایج کوچک حسین، با دست های کوچکت، گره های بزرگ عالم را بگشا، گره ظهور مهدی را، گره بیماران را،…

دخیلم به قنداقه‌ی خونینت…

می روی قدری آرام‌تر …???

سلام اسفند‌جان! اسفند عزیز، چقدر من تو رو دوست داشتم(البته هنوزم دوستت دارم)… یاد شور و شوقی که تو برامون می‌آوردی، بخیر.. چقدر بازارها شلوغ پلوغ می شد، صدای دستفروش‌ها، اشتیاق مردم برای خرید، خونه تکونی هامون… هر چند در هر جای کشور عزیزمون، اسفند ماه زیبایی خودش رو داره؛ ولی می خوام یکم از اسفند ماه گیلان بگم…. اسفند گیلان، پر از بوی بهاره … از بازارچه محلی که با نزدیک شدن به شب چهارشنبه‌سوری پر میشد از فروشنده هایی که هر کدوم یه چیزی می فروختند :ماهی سفید، سبزی محلی،سوروسات سفره هفت سین، گل های بنفشه چیده شده،شاخه های درخت همیشه جوان، انواع لباس و پوشاک و …. طبیعتش هم که صفای خودش رو داره، از شکوفه های درخت ها و گل های بنفشه و پامچال تا چمن های تازه سبز شده که با زبان گویاشون اومدن بهار رو خبر میدن… شکوفه های درخت آلوچه رو که می بینی، فکر می‌کنی چقدر این درخت‌ها بی تاب رسیدن بهارجان هستند..بنفشه ها رو که نگو، همچین آروم آروم از لابلای بوته‌های خشک تمشک بهت چشمک میزنند که آره بهار زیبا داره میاد، حالا اگه هوا آفتابی باشه که دیگه دلبری می کنند با اون عطر دل انگیزشون… از خونه تکونی که بگذریم، می‌رسیم به شب چهارشنبه سوری… این شب بین اهالی غرب گیلان، آداب و رسوم خاصی داره…. از شام ویژه که شامل ماهی شکم پر،برنج خوش عطر و ترشی تره(بیشتر از سبزی های محلی برای پختش استفاده میشه)است تا چیدن خنچه شب چهارشنبه… برای تزیین این خنچه بعد از ظهر سه شنبه باید بری دنبال چیدن بنفشه، بعد نزدیک های غروب، با مقداری آجیل، سبزه، تخم‌مرغ‌رنگی، شیرینی، قران، ایینه‌ و شمع روشن خنچه اماده میشه… دم غروب، شمع های خنچه رو روشن می کنند و بعد میرن دنبال روشن کردن آتیش چهارشنبه سوری….(البته این یه رسم قدیمیه) بعد از اون نوبت شام خوشمزه مادره و اینکه خانواده دور هم جمع بشن… ???????⁦☘️⁩????????⁦☘️⁩??? اما امسال رو نمیدونم اسفندجان چطوریه؟ایا باز هم می خواد برامون خاطرات قشنگ بسازه؟ امید به خدا…   انشاالله که به مدد نفس قدسی امام زمان، خداوند مهربان بلا و بیماری رو از کشورمان و همه مومنین دور کنه، ناسپاسی های ما رو ببخشه و توفیق شکرگزاری به درگاهش رو به ما عنایت کنه و همه خانواده ها رو شب عید، خوشحال کنه. (از دیگر رسوم این شب اینه که پدرها برای دخترهایی که ازدواج کردند، هدیه می برند و اینکه مردم سر خاک عزیزانشون میرن و براشون فاتحه‌ای می فرستن…)

هو المحبوب

ته تغاری ها تو هر خونه‌ای، دوست داشتنی ترند…

ته تغاری ها عزیز ترند…

ته تغاری ها یه وقتهایی حتی محبت بابا و مامان ها رو هم بیشتر به خودشون جلب می کنند…

حتی برادر و خواهرها هم ته تغاری خونه رو بیشتر دوست دارند…

پس این روال بیشتر خونه هاست که ته تغاری شون رو بیشتر دوست دارند…

حتی تو خونه اهل بیت هم ته تغاری خونه رو بیشتر دوست دارند، بیشتر سفارشش رو می‌کنند، بیشتر میگن مواظبش باشید…

به یادش باشید…

تصدیقش کنید…

اطاعتش کنید…

بله مولاجان! امام مهدی عزیز!شما همون ته تغاری خونه اهل بیت هستید. همونی که خدا تو قرآن گفته:بقیه الله خیر لکم…خدا هم میگه ته تغاری اهل بیت برای شما بهتره…

دعا کن، ما قدردان وجود نازنینت باشیم و مطیع اوامر تو….ای عزیز دل حضرت زهرا…

پ.ن. امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌فرمایند: المنکر لولدی کمن اقرّ به جمیع أنبیاء اللّه و رسله ثم انکر نبوّه محمد رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و المنکر لرسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) کمن انکر جمیع الانبیاء لأن طاعه آخرنا کطاعه اوّلنا و المنکر لآخرنا کالمنکر لأوّلنا.(کمال الدین،جلد۲،باب۳۸،ص۴۰۹)
کسی که فرزندم، مهدی (عج) را انکار کند مانند کسی است که تمام پیامبران و رسولان الهی را قبول داشته باشد، اما نبوت حضرت محمد رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) را انکار کند؛ و انکار کننده رسول اللّه مانند کسی است که همه انبیاء را انکار نماید. چون اطاعت آخرین امام ما، به منزله اطاعت اولین امام است و منکر آخرین امام ما، به منزله منکر اولین امام است.