انسان به دلیل برطرف ساختن نیازهای خود و از از انجا که موجودی اجتماعی است، ناگزیر از ارتباط با سایر انسان هاست. این ارتباط، بر روح انسان نیز تاثیر و تاثری دارد. گاه فرد بگونه ای تحت تاثیر طرف مقابل قرار می گیرد که تصویری خیالی از او در ذهن خود می سازد. خصوصا اگر آن فرد در بخش هایی از زندگی اش انسان موفقی باشد. این موفقیت ها می تواند در نگاه مخاطب موثر بوده و چهره ای بدور از خطا یا کم خطا در خیال فرد ترسیم کند.

اما از انجا که انسان برای رسیدن به توحید و موحد شدن، باید از این تلاطم سرای دنیا عبور کند، همین خطای ذهنی او میتواند، در تصور وی به مانند بُتی باشد که انسان ناخودآگاه ان را تقدیس کند. ولی خداوند متعال بنا بر ذات هدایتگری خود، همواره این بُت ها را بگونه ای در ذهن انسان می شکند تا در کشاکش این شکستها و ریزشها او را از اسیر شدن در این بتکده خیالی بیرون بکشد.

بنابراین اگر ناخودآگاه شیفته‌ی کسی شدید، ولی در عبور ثانیه ها و دقایق و روزها و لحظه ها، بنا بر حوادثی، این بت خیالی در ذهن شما شکسته شد، ان را فضل الهی به شمار بیاورید و دل به هدایت الهی بسپارید که آن حوادث، چونان تبر حضرت خلیل بوده اند که بر هیکل بت ذهنی شما فرود آمده اند.

رباب سیدکاظمی