آیت الله جوادی آملی:
“مردی در حضور رسول خدا (صلی الله عليه و آله و سلم) در مقام دعا عرض كرد: خدايا پيامبر را بيامرز، مرا بيامرز، (لسان دعای او حصر بود). 

حضرت فرمودند: چرا دور رحمت خدا را سنگ چين كردی؟ چرا فقط من و تو؟ همه‌ی مؤمنان را دعا كن: «إذا دعا أحدكم فليَعمّ فإنّه أوجب للدّعاء»

هرگاه دعا می كنيد به دعای خود عموميت دهيد كه اجابت را حتمی می كند. 

اين دعای امام رضا (عليه السلام) چقدر كريمانه است: «واغفر لمن فى مشارق الأرض و مغاربها من المؤمنين والمؤمنات» 

خدايا در مشرق و مغرب عالم هر كسی كه اهل ايمان است او را بيامرز.”
حکمت عبادات ص ٢٢٩ 

امام در دعای شب نیمه شعبان اینگونه توصیف می‌شود:

🌧️🌧️🌤️🌤️

نُورُكَ الْمُتَأَلِّقُ وَ ضِيَاؤُكَ الْمُشْرِقُ وَ

الْعَلَمُ النُّورُ فِي طَخْيَاءِ الدَّيْجُورِ

الْغَائِبُ الْمَسْتُورُ 

جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ 

كَرُمَ مَحْتِدُهُ وَ الْمَلاَئِكَهُ شُهَّدُهُ 

 نور درخشانت، 

و پرتو فروزانت، 

و نشانه روشنت در شب تاريك، 

آن غايب پوشيده از نظر،

 كه عظيم بوده ولادتش، 

و شريف است اصل و نسبش، فرشتگان گواه اويند.

وَ اللَّهُ نَاصِرُهُ 

وَ مُؤَيِّدُهُ إِذَا آنَ مِيعَادُهُ

وَ الْمَلاَئِكَهُ أَمْدَادُهُ 

 و خدا ياور و تأييد كننده اش، 

آنگاه كه وعده ظهورش در رسد و فرشتگان مددكاران اويند،

سَيْفُ اللَّهِ الَّذِي لاَ يَنْبُو

 وَ نُورُهُ الَّذِي لاَ يَخْبُو 

وَ ذُو الْحِلْمِ الَّذِي لاَ يَصْبُو

 شمشير خداست كه كند نشود،

 و نور حق است كه خاموش نگردد،

 و با بردباري است كه كاري بي منطق انجام ندهد…

😢😢😢😢

سلام خدا بر او، که پناه شیعیانش است…

اللهم وَ أَدْرِكْ بِنَا أَيَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اقْرِنْ ثَارَنَا بِثَارِهِ

 خدايا! ما را به درك ايام او و ظهور و قيامش نايل فرما، و از يارانش قرارمان ده، و خونخواهي ما را با او قرين كن،

 و اكْتُبْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ خُلَصَائِهِ وَ أَحْيِنَا فِي دَوْلَتِهِ نَاعِمِينَ وَ بِصُحْبَتِهِ غَانِمِينَ

 و ما را در شمار ياران و دلدادگانش ثبت فرما، و در دولتش شاد و خرّم زنده بدار، و از همنشيني اش بهره مند ساز.

یک‌جایی آن آخرهای روز عاشوراست که حسین بن علی، بر فراز اسب، یکه‌وتنها، وقتی سراسر دشت را از نظر گذراند، ندید مگر خون و خاک و تنهایی. درباره بزرگ بنی‌هاشم و مجتهدتمام زمانه و قاری شیرین‌بیان قرآن و نوه پیامبر و مردی میانه‌سال حرف می‌زنیم که بزرگ خاندان است و ناگزیر نباید چنین می‌بوده؛ به روبه‌رو که می‌نگرد لشگری است سراسر حقد و کینه و میل به خون و در قفایش، خیمه‌ای پر از پیکر شرحه‌شرحه رفیقانش و آن‌سوتر، نزدیک نهر آب، تکه‌پاره‌های گل پرپرش، برادر و رفیقش و آن‌سوتر، خیام اهل‌بیت و زنان و کودکانی که با خویش به دشت بلا و ابتلا آورده.گویا حسین بن علی، به زمزمه یا شاید…،نمی‌دانم…در این لحظه، یک‌یک یاران رفته‌اش را صدا می‌زده: کجایی زهیر؟ کجایی حبیب؟ کجایی مسلم؟ کجایی نافع؟و خب، پهنه بیابان پاسخی نداشته جز سکوت..سکوتگویی حسین، نه با یاران رفته‌اش، که با ما، که در پیچ و خم زمان، گم بوده‌ایم و تنها روحی در عالم ذر و نطفه‌ای در عالم خیال بوده‌ایم وعده می‌کرده یا شاید درددل..که اگر باز غریوی و استغاثه‌ای و فریاد مددی شنیدید، بشتابید، بیایید، نمانید، بپاخیزید.ما، گویی، آدم‌های همیشگی قصه گم‌بودن و جاماندن در زمانیم؛ آدم‌های «یا لیتنا کنا معک» و گرمای سوزان حسرتِ «ای کاش اون زمان بودم»، و ابهام گلوگیر پاسخِ اگر شرطیه‌ٔ «اگه اون زمان بودم..».خبر قطعی آن است که شما خواهی آمد و گویا یکایک ما را صدا خواهی زد؛ به نام.

-کجایی تویی که چهل عهد برایم خواندی

-کجایی تویی که هر صبح جمعه مرا ندبه کردی

-کجایی تویی که ریسه‌کش‌ نیمه‌شعبان‌های خیابان‌های شهر بودی

-کجایی تویی که جاروکش حرم پدرم در سامرا بودی

-کجایی تویی که نام مرا با قلمت بر دیوارهای شهر می‌کشیدی

-کجایی زری‌خانوم، کجایی اوس‌حسین گچ‌کار، کجایی امیرآقای آشپز، کجایی ژیلاخانوم، کجایی نوشین‌بانو، کجایی آقافرهاد، کجایی شیرین، کجایی بابک، کجایی روح‌الله، کجایی عماد، کجایی آقاسید..

به نام صدایمان می‌زنی و می‌گویی برخیزید! الان همان وقت است که منتظرش بودیم، وعده کرده بودیم، من آمدم.و ما، خفته در میان گورها، با حسرت، مثل همیشه، به قامت رعنایت، اندک‌سپیدی میان موهای پرپشت مشکینت می‌نگریم، به آخرین تاش‌های خدا بر بوم نقاشی‌اش: دنیا و تو را به هم نشان می‌دهیم.ما را صدا بزن صمیمی و شکسته گویی خیلی رفیق بوده‌ایم , خیلی ندار بوده‌ایم تا به اهل آسمان بگوییم: من رو می‌گه!ما که چون نخلی مانده میان آوار مصائب دنیا و گناهانمان تا آخرین نفس دوستت داشتیم

 ما را به نام کوچکمان صدا بزن آقای دلشکستگان

 درماندگان 

و مجاهدان

 از ما به تو سلام.

به قلم دکتر سیدحمیدرضا قادری

مانده ام در پَسِ این شهر پر از دود و گناه   من بدون تو چطور نای نفس را دارم… #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #نیمه_شعبان

یکی از امتیازاتی که در مسیر انسانها وجود دارد، زمان است. 

شب نیمه شعبان یکی از لیالی اربعه طول سال است که همسایه لیلة القدر است و برکات زیادی دارد. 

سرنوشت انسانها در آن شب بسته می‌شود. اگر ما به این کلیدها توجه داشته باشیم دریچه ای به فضل و رحمت الهی باز می شود.

 شب نیمه شعبان خیلی می تواند پر برکت باشد، 

شبی بود که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم استراحت کرده بودند و بلند شدند رفتند و همسر حضرت به دنبال آن حضرت رفت و دید که حضرت مثل یک پارچه ای که بر زمین افتاده باشد به سجده افتاده اند و دعا می خوانند. نیمه شعبان بهاری دیگر است و صفایی دیگر دارد.

 شب و روز نیمه شعبان برکات معنوی زیادی دارد.

روايت دارد كه شب نيمه شعبان هر كسي سه سوره يس بخواند خداي متعال تا سال آينده‏ او را در حفظ و حراست و نگهداري خودش بيمه مي‏‌كند. 

گويا براي سه حاجت مهم هم مي ‏توان خواند؛ چه خود انسان و چه خانواده انسان هر كدام مي‏ توانند بخوانند.

 اين عمل شب نيمه شعبان است.

 براي گشايش كار، امنيت خود انسان و برای جهات كاری و جهات روحي، همچنین براي خانواده انسان، مفید است؛ مرحوم آیت الله کشمیری قدس سره خيلي به خواند سه سوره يس در شب نيمه شعبان سفارش مي‏‌كردند.

​چطور ما این قدر از توجه به امام زمان علیهالسلام غافل شدیم؟! 

چطور این همه دور شدیم و توانستیم بدون توسل به آن حضرت زندگی کنیم؟!

 ما باید بدانیم چه چیزی از ما میخواهند؟

 آیا این سفره‌ای که برای ما پهن کرده اند کم است؟

 چه کسی بهره می برد؟

 چرا حتی برای این ارتباط هم آمدیم حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم؟

 نصیب خودمان چه شد؟

 چطور روزگار ما را به غفلت انداخت و از این بخش غافل شدیم؟

 روزانه باید متوسل بود، گرچه افق این فکر خیلی بلند است و افق این ارتباط خیلی راقی است، اما دائم باید ملتزم به توسل بود.

 تجربه بین علما نشان داده است که توسل و توجه به حضرت بقیه الله علیهالسلام، خیر دنیا و آخرت می‌آورد که فقط ثبات قدم و مراعات میخواهد، ادب و گذشت میخواهد، سحر میخواهد، نماز اول وقت و قرائت قرآن میخواهد.

 آن وقت است که انسان احساس می کند یک باب دیگر هم در زندگی او باز شد که نسلهای آینده او هم بهره میبرند.

 شب نیمه شعبان شب این ارتباط و این توسل و شب شروع این توجه است. ما خیلی غافل هستیم و حیف است که سر این سفره، غافل از حضرت باشیم. 

مواظب باشیم که شب نیمه شعبان از دست نرود. در این شب فقط استغفار و بیداری و درک شب نیمه شعبان. . . 

بیانات استاد شیخ جعفر ناصری