رهگذر کوی دوست

✏️ اين خطاب، دقيق است: «يا أَيَّتُهَا اَلنَّفْسُ اَلْمُطْمَئِنَّةُ‌». اين طمأنينه با چه چيزى مى‌آيد؟
طمأنينۀ قلب و نفس، نتيجۀ ذكر است؛ «أَلا بِذِكْرِ اَللّهِ تَطْمَئِنُّ اَلْقُلُوبُ». ذكر هم تجلّيات گوناگونى دارد، كه يك تجلّى‌اش در تسبيح است.

✏️ و تا اين طمأنينه نيايد، رجوع الى اللّه نخواهد بود، بلكه به چيزهاى ديگر، به بت‌هاى ديگر برمى‌گرديم، به معبودهاى ديگر گره مى‌خوريم و در معبدهاى ديگر مصلِّى مى‌شويم.
اين‌جاست كه سلوك ما در سقر است؛ «ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ اَلْمُصَلِّينَ»؛ كه پيوند با حق و صلاتى نبوده؛ چه صلات ذكر؛ «أَقِمِ اَلصَّلاةَ لِذِكْرِي» و چه صلات للّه؛ «فَصَلِّ لِرَبِّكَ». از هيچ يك بهره‌مند نشده‌ايم.

✏️ پس‌ رضا، نتيجۀ ذكر و طمأنينه و تسبيح است. بعد از اين جريان است كه آن حالت رضا در انسان تحقّق پيدا مى‌كند و عامل اين رضا تسبيح است.
آن چه به رضا منتهى مى‌شود، همان تسبيح و ذكر است.

✏️ تا آن تسبيح و ذكر نيايد، طمأنينه نمى‌آيد و تا طمأنينه نيايد، ما به سمت حق رجعت و بازگشت نخواهيم داشت و در دوره‌هاى تحيّرمان از حق پراكنده مى‌شويم و از او چشم مى‌پوشيم.

📄 برشی از کتاب
📚 فوز سالک

قرارمان بود،آدم شما باشیم.حوای شما.

پرسیده بودی:

اَلَسْتُ بِرَبِّکُم؟

و ما قرص و قایم گفته بودیم:بَلیٰ.

دلمان همین را می‌خواست؛همیشه.

اما نشد..نشد..

حالا‌ می‌خواهیم برگردیم.

گویی ایستاده‌ایم بر در خانه‌ات،مضطر،منتظر.

کسی می‌پرسد:

-از این‌ در چه می‌خواهید؟

می‌گوییم:

-شفقت،رضایت.

می‌پرسند:

-چه آورده‌اید؟

یکی‌مان می‌گوید:

-اشک و اِنابه.آنقدر بگرییم که از ما درگذرد.

با پشت دست پیشکشمان را پس زنند و بگویند:

-آدم پس از هبوط سال‌ها گریست،چشم‌ودلمان سیر است از این گریه‌ها.

یکی دیگرمان بگوید:

-هر بام‌وشام ندبه می‌کنیم.

از دم در ردمان کنند که:

-نوح،صدهاسال‌ نوحه کرد و نجاری.چیز بهتری بیاورید؟

می‌خواهیم صبوری را پیشکش کنیم و‌ رنج‌بَری را،شاید بر ما رحم کنی اما یادمان می‌اندازند ایوب نبی را.

می‌خواهیم پارسایی کنیم و چشم‌پوشی شاید بر ما از ابر لطفت چیزی ببارد،ولی‌ یادمان می‌اندازند پرهیزکاری یوسف را.تنهایی‌اش در زندان عزیز مصر را.

می‌‌گوییم اهل خلوتیم،اهل دوری‌گزیدن از مردم شهر،زر و زور و تزویرشان،اهل ذکر مدام و مداوم.می‌گویندمان:

-پیش از شما،بهترش را یونس نبی پیشکش آورد:«آقایی به خوبی تو‌ نبوده و نیست،به یگانگی تو.منزهی شما.ما از خطاکاران و‌ ظالمین بودیم؛از فراموشکاران».

می‌گوییم این جان ناقابل پیشکشتان،سر دهیم و خون برای‌تان.خون یحیی نبی را نشانمان می‌دهند که هنوز می‌جوشد.

می‌خواهیم حشمت دهیم و جاه،سلیمان نبی را نشانمان می‌دهند.

مستأصل می‌گوییم مظلومیم،علی را‌ نشانمان می‌دهند.

خوان کرم پیشکش می‌بریم،حسن را نشانمان می‌دهند.

می‌گوییم سر و فرزند می‌دهیم،حسین را…

می‌گوییم کوه درد آورده‌ایم و مناجات،سجاد را…

می‌گوییم در جهان غریب بودیم،رضا را…

می‌گوییم زخمی سا‌ل‌ها‌ حبس به‌ظلمیم،موسی بن جعفر را…

آخ..

چه بودیم؟هیچ

چه کردیم؟هیچ

چه می‌بریم؟هیچ..هیچ..هیچ

اَبْکی بر حالمان،بر دست‌های خالی‌مان،بر ظلمت قبرهای‌مان،اَبْکی بر تنهایی روز حشر.

*

خوش‌به‌حال آن‌ها که خداوند در بهشت انتظارشان را می‌کشد؛وقتی می‌گویند:

اَاَدْخُلُ یا الله؟

پاسخ می‌شنوند:بفرما!

خوش‌به‌حالشان.

#شبـجمعه

✍️دکتر سیدحمیدرضا قادری

پاييـــز چهـــره‌ى جنگــــل را تغييـــر مى‌دهد،
هـــزاران دگرگــونىِ كوچك
من(مــا) را به آدمِ ديگـــرى
مبدل ساخت.
#أحمد_خالد_توفيق

هـر لحظه كه تسـليمم در كارگه تقدير
آرامتر از آهو، بي بـاك تر از شيــرم
هر لحظه كه مي كوشم در كار كنم تدبير
رنـــج از پي رنــــج آيد،زنجيــر پي زنجيـر
(جناب مولانا)
✅چون نور ايمان به تدريج در دل تابيده مى‌شود و ايمان انسان زياد گشت و به حدى از كمال رسيد كه مقام پروردگارش را و موقعيت خود را شناخت، و به واقع مطلب پى برد، و فهميد كه تمامى امور به دست خداى سبحان است، و او يگانه ربى است كه تمام موجودات بسوى او بازگشت مى‌كنند در اين موقع بر خود حق و واجب مى‌داند كه بر او توكل كرده و تابع اراده او شود، و او را در تمامى مهمات زندگى خود وكيل خود گرفته به آنچه كه او در مسير زندگيش مقدر مى‌كند رضا داده و بر طبق شرايع و احكامش عمل كند، اوامر و نواهيش را بكار بندد، و جمله‌(وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ) اشاره به همين معنا است.
📗 تفسیر المیزان جلد ۹ ص ۱۱
💠 مرحوم حضرت علّامه آیت الله حاج سیّد محمّد حسین طباطبایی

مطابق ماده ۴۲۸ قانون مجازات اسلامی، در شرایطی که ارتکاب جنایت به‌گونه‌ای باشد که نظم یا امنیت عمومی را مختل کند، یا احساسات عمومی را جریحه‌دار سازد و اجرای قصاص نیز به مصلحت تشخیص داده شود، اما اولیای دم توانایی پرداخت دیه یا سهم دیگر صاحبان حق قصاص را نداشته باشند، این مبلغ با درخواست دادستان و تأیید رئیس قوه قضائیه از بیت‌المال پرداخت خواهد شد.

برخورد قدرتمند با بزه و بزهکار؛ خشونت را کاهش می‌دهد!

۱- بعضی‌ها امروز بخاطر قتل مرحومه ⁧ #الهه_حسین_نژاد⁩ فریاد حقوق زنان سر می‌دهند و از نبودن امنیت برای زنان در جامعه شکایت دارند. این جریان شبه‌روشنفکری عموما در مواجهه با مجازات هم در برابر قصاص می ایستند و کمپین ⁧ #نه_به_اعدام⁩ را برای قاتل‌ها دست می گیرند؛ بخاطر بیاورید پرونده شهلا جاهد و یادداشتی که ترانه علیدوستی برای مقابله با قصاص او در روزنامه شرق نوشته بود و یا کمپینی که برای مقابله با قصاص قاتل غزاله راه افتاد و یا موج اجتماعی ای که علیه آمنه بهرامی درست کردند که از حق قصاص چشمهایش بگذرد! این مواجهه ها صادقانه و انسانی نیستند و اگر دیدید کسی هم فریاد زنان میزند و هم معترض قصاص و اعدام قاتل است بدانید خیر عمومی جامعه را نمی خواهد!

۲-همین چند هفته پیش بود که در فضای رسانه‌ای خبر قتل دکتر زهرا میرزایی ؛ مشاور خانواده که از قضا محجبه و چادری بود در رسانه‌ها پیچید! مواجهه با آن خبر را از سوی بخشی از کاربران فضای مجازی بخاطر دارید؟! کم نبود از توهین و تخریب و حتی تهمت‌هایی که به مقتول روا دانسته می شد! حالا همان اکانت ها را در مورد قتل مرحومه الهه حسین‌نژاد بنگرید که چگونه وامصیبتا سر می‌دهند؛ این مواجهه در مورد دو هم‌جنس است که صرفا یکی هم‌شکل و دیگری غیرهم‌شکل‌شان است؛ همین جریان چند هفته قبل‌تر که دولت لایحه حمایت از زنان دربرابر خشونت را پس‌ گرفت ساکت بودند و هیچ حمایتی از ابزار قانونی حامی زنان نکردند؛ انگار انگیزه‌های سیاسیِ غیرانسانی و غیراخلاقی در بطن اینگونه مواجهه‌ها بیشتر وجود دارد!

۳-باید دانست که قصاص و اعدام قاتل بازدارنده‌ترین مسیر برای کاهش چرخه خشونت است و اگر در دغدغه های امنیت اجتماعی صادقانه برخورد کنیم نباید در برابر اعدام و قصاص متجاوز ‌و قاتل هم هیاهو ایجاد کنیم؛ چرا که این موثرترین مسیر ایجاد امنیت برای موقعیت اضطراری دفع شر قتل از جامعه است!

۴-اینکه در چند سال اخیر دزدی -خصوصا خفت‌گیری- زیاد شده است حتما ناظر به شرایط نامناسب اقتصادی است و درمان ریشه‌ای آن بهبود معیشت کلی جامعه است اما اینکه دست به چاقو بردن راحت‌تر شده است ناظر به عدم برخورد بازدارنده و مجازات در خور جرم است و برخورد قدرتمند حتما می تواند ترس دست زدن به سلاح را بیشتر کند!

میکاییل دیانی

عرفه، فرصتی‌ست تا به خدای مهربان بگویی:
«خدایا! تو را شناختم، نه از راه دلیل، که با همهٔ دل……»

خدایا ما ایستاده‌ایم، شاید نه در صحرای عرفات، اما در صحرای دل خویش…
با چشمی نمناک و قلبی که به آسمان گره خورده.

امروز، روز عرفه است…
روزی برای پیدا شدن، در گم‌شده‌ترین لحظه‌های زندگی.

کانال جامع ༺ معارف_باقلم_معاصر༺