رهگذر کوی دوست
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
چرا چروک نشدی؟
یعنی اینقدر گردن کلفت هستی ای انسان؟
ما غرک بربک الکریم؟
چطور غم به دل دیگران میکنی، چطور غم دیگران رو میبینی، ولی حالت عوض نمیشه؟
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط رهگذر در 1404/03/10 ساعت 12:14:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |