آدمهای مختصر!

در زندگی همهء ما، دوستی؛ دوست داشتن و ارتباط(هر ارتباط انسانی)، رشتهٔ پنهان ربط ما به هم است.

گاهی انتخابی «درست و گاهی اشتباه» می‌کنیم (گاهی هم انتخاب نمی‌کنیم، دست پنهان مقدرات سر راهمان قرار می‌دهد) با کسی یا کسانی وارد رابطه ای از رابطه های زندگی می شویم.

کمی پیش میرویم!

و ناگهان و به شیوه ای شوک آور… یا در دوره ای طولانی می‌فهمیم که اشتباه کرده‌ایم.

یکی از بدترین اشتباه‌ها انتخاب «آدمهای مختصر» است…

آدمهایی که فکر میکنی بخشی «رشید» و پنهان دارند که تو باید غرق لذت کشف» آن بخش بشوی…

اما خیلی زود میفهمی که اشتباه کرده ای. میفهمی که پایین ترین سطح هدفهای بلند تو، اوج تمنای کوتاه آنان از زندگی است…

میفهمی که تو… پس از سالها دویدن، آموختن، عشق ورزی و شور «رُشد (اوج گرفتن)»، هنوز در تمنای «پهناوری اقیانوس رسیدن»ی…

اما آنان به همان نیم متر در نیم‌متر برکهٔ «داشتن»، خوش‌اند.

اینها مهم نیستند…

آدمهای مختصر هم آدم‌اند…

گیر قصه اینجاست که موقع جلوآمدن و معرفی، نمای اقیانوس دارند.

عزیز… از آدمهای مختصر فاصله ای أمن بگیر!…

به نخستین برکه بزرگتر که برسند دریای روحت را مرداب می‌کنند…

می‌پوسی…

و از غصه «جاخوردن، دق میکنی!

✍️سیدمحمد سادات اخوی

✅وای از این تلنگرهای عالم توحید! همه‌ اینها تلنگرند، تا بدانیم در پهنه بیکران هستی، فقط خداست که خواستنی است، و فقط اقیانوس بیکران وجود اوست، که دائما در جوش و خروش و موج زدن است..

از هر انچه برکه، رخت باید بر بست!

فکر را دریا کن!

فکر یک دریا باش! ای تو یک دریادل!