رهگذر کوی دوست
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
آن فرو ریخته گلهای پریشان در باد / کز می جام شهادت همه مدهوشان اند / نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد/ تا نگویند که از یاد فراموشان اند.
یگانه رهانندهٔ واقعی، ربّ خود توست. جز ربّات رهانندهای مجوی که نیست. معلمین بیرونی در بهترین شرایط کسانیاند که تو را متوجه ربّ خودت میکنند. ربّات را بشناس و تنها به راهِ او رو. که “اِنَّ رَبِّی عَلیٰ صِراطٍ مُستَقِیم”. تو جز ربّات که همواره با خود تو بوده و هست، رهانندهای نخواهی یافت. نزدیک را دریاب. عمق وجودت را. “وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ”(پس چرا در خودتان بصیرت بخرج نمیدهید؟!)
مسعود ریاعی
این نغمه ملکوتی استاد علیرضا افتخاری…ما را به اصل خودمان نزدیک می کند.
کلیپ کامل اینجا
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط رهگذر در 1404/01/05 ساعت 12:55:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |