رهگذر کوی دوست

درباره چگونگی توسل به ساحت مقدس حضرت بقیة الله عج الله تعالی فرجه، نیز باید گفت علاوه بر توجه مستمر به آن وجود مقدس، قاعده و روشی میان علمای بزرگ اخلاق بوده است؛ از جمله مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری که بر آن تأکید داشتند و آن این که زمانی از اوقات شبانهروز، به طور مشخص و منظم، برای توجه و توسل به ساحت قدسی آن حضرت اختصاص داده شود. برای این منظور، دستورالعملهای مختلفی هست. از عبادات مؤثر در توسل و توجه به ساحت مقدس امام زمان عج، نماز آن حضرت است. برخی علما و شیفتگان حضرت، آن را جزء برنامه های روزانه خود می دانسته اند. دست کم خواندن این نماز هفتهای یک بار -در روز جمعه- نباید فراموش شود. یکی از دستورهای مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری برای توسل و توجه به ساحت مقدس حضرت ولی عصر، ذکر «المُستعانُ بِکَ یَابن الحسن» است. این ذکر برای استمداد و کمک طلبی از ساحت مقدس حضرت بسیار ممتاز است. عدد این ذکر «570» بار است.

آیت الله میرعبدالله فاطمی نیا (رحمه الله):
طلبگی یعنی ارتباط و معامله با حضرت حجت امام زمان عليه السلام!
اصلا به فکر آفرین و بارک الله گویی دیگران و شهرت طلبی نباشید.
با جدّیت فقط برای خدا درس بخوانید!
طلبه باید تمام توجهش فقط به امام زمان عليه السلام بوده و طالب رضا و خشنودی آن حضرت باشد.
📚 نکته ها ازگفته ها ج۱ ص۲۰

اللهم اجعلنا منهم.

الله سنی رحمت ایلسین آقا….

#بازنشر

♦️این متن را به مناسبت نیمه ی شعبان حتما بخوانید و همراه با فایل زیر آن منتشر بفرمایید♦️

بیچارگی و فلاکت و بدبختی ما از آن جایی آغاز شد که دچار قرائتی از هستی شدیم که بالکل منفک از مدارهای غیبی است.

به عبارت دیگر با عالم دنیا مستقلا مواجه شدیم و از کارکرد عالم امر و غیب و تاثیر شگرف آن بر ماهیت دنیا و مولفه ی زندگی زمینی غافل گشتیم.

مجال این بحث اینجا نیست اما یادمان نرود که ابلیس دشمن قسم خورده ی چشم باطن انسان و مانع رسیدن او به فهم عمیق و بهره وری حقیقی اش از ساحت هستی است،فلذا باید علی الدوام متذکر باشیم که کلید اعظم گشایش انسان برای رسیدن به مقام ولایت اللهی حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا له الفداء که باطن هستی و غیب اعظم آخرالزمان می باشد،دعا و دعا و دعا است.

♦️دعا حقیقتی است که امیرالمومنین علی علیه السلام درباره ی آن می فرماید: الدُّعاءُ أنفَذُ مِنَ السِّنانِ الحَديد(دعا در اثر کردن،کاری تر از نیزه ی آهنین و برنده است/اصول کافی).

پس شاید یا ما دعا نمی کنیم و یا شاید درست و از روی اضطرار رو به ساحت حق تعالی نمی بریم.

در روایت از امام صادق علیه السلام منقول است که فرمود: هَل تَعرِفونَ طولَ البَلاءِ مِن قِصَرِهِ؟ قُلنا: لا، قالَ: إذا الْهِمَ أحَدُكُمُ الدُّعاءَ عِندَ البَلاءِ فاعْلَموا أنَّ البَلاءَ قَصيرٌ

آيا طولانى بودن بلا را از كوتاه بودن آن باز مى ‏شناسيد؟ عرض كرديم:خير. فرمود: هرگاه به يكى از شما در بلا و گرفتارى، دعا كردن الهام شد، بدانيد كه بلا كوتاه است (و به زودى رفع مى ‏شود)/مکارم الاخلاق)

حال که به قلب تمامی گرفتاران و اسیران عالم الهام شده است که علاوه بر تمام تلاش ها باید در دریای دعا غرق شوند، مسئله اینجاست که آیا ما در دعا برای ظهور به اضطرار حقیقی افتاده ایم یا خیر؟

♦️بسیاری از ما ولعی که در خواندن ختم واقعه ای که دوشنبه ی اول ماه باشد را در خویش یافته ایم و دیده ایم که برای رسیدن به حوائج دنیوی مان چه پشتکاری از خویش نشان می دهیم.وای بر ما که می دانیم برای امر ظهور، چشم ازل و ابد به شیعیان این زمانه دوخته شده است تا ببیند چه می کنند و ما در دعا کردن مضطر نگشته باشیم.

♦️دعا حالتی قلبی است که باید در انسان به وجود آید تا به درگاه استجابت برسد و البته هنگامیکه تمام همت ما مشغول خویش و دنیای خیالی اطرافمان گشته باشد طبعا دیگر اضطراری برای ظهور در خویش نخواهیم یافت.

♦️راهکار چیست؟

خدا رحمت کند مرحوم ملاحسینقلی همدانی را که برای ترقیات عالیه معتقد به پرواز کردن نفس با دوبال ذکر و فکر بوده است.

فکری که مورد نظر ایشان بوده حاوی ظرائفی است که در این خطوط مجال صحبت از آن نیست و از اصول طریقه ی معرفت النفس است.

اما ایشان ذکر را تقسیم به ذکر لفظی و عملی می کرده اند.ذکر عملی را نیز تقسیم به چند امر نموده.اما در راس آن از مراقباتی سخن گفته است که مهم ترین آنان انجام واجبات و ترک محرمات است.

♦️آنچه باقی است ذکر لفظی است که در این نوشته قصد بر تمرکز روی ذکر لفظی خاص برای خرق پرده های غیبت توسط تک به تک شیعیان است.

ما واماندگان و بیچارگان چاره ای نداریم که باور کنیم باید در دعا به الحاح و اصرار و اضطرار بیفتیم.

در کربلا دعوت کنندگان سید الشهداء سلام الله علیه او را به گودال قتلگاه کشاندند و در قرن چهاردهم امثال نویسنده امام زمانشان را با اعمال و غفلت در قعر سیاهچاله و زندان های آهنین محبوس کرده و دل خوش به آن بودیم که از موثران در امر فرج باشیم.

حاشا و کلا.

♦️پیشنهاد می کنم از روز نیمه ی شعبان تا صبح عید فطر و پس از آن هر هفته جمعه ها دعایی را بخوانیم که در آن شاهد اصرار و الحاح شگفت انگیز و کم سابقه ای از طرف خواننده ی دعا نسبت به امر ظهور می باشیم.

این دعا معروف به دعاء در زمان غیبت امام زمان علیه السلام و در ملحقات مفاتیح الجنان موجود و به متن زیر پیوست گشته است که نائب اول امام عصر عج آن را املاء فرموده و سید بن طاووس عنایت بسیاری به آن دارد.

♦️کافی است شما این دعا را یک مرتبه با دقت و با توجه به معنای آن بخوانید،سپس متوجه خواهید شد که ما در الحاح و اصرار و استقامت در امر دعا برای ظهور تا چه اندازه کوتاه قد و بی جربزه و حقیرانه برخورد کرده ایم.

این دعا برای خواننده خواص شگفت انگیزی دارد که موانست چهل روزه ی آن و یا تدوام بر آن پرده از راز سر به مهر آن برای اهلش بر خواهد داشت.

بعضی از اهل معنا این دعا را چهل روز می خواندند و با آن استاد حقیقی سلوکشان را می یافتند،ان شاءالله ما و شما آن را پی گیرانه بخوانیم و مراقبات عملی را ضمیمه ی آن گردانیم تا ان شاءالله به برکت این دعای سراسر شگفتی در این سال پرده از چهره ی مهدی فاطمه سلام الله علیهما کنار بزنیم که امر ظهور امام عصر عج در اختیار ماست.

♦️المکتوبات فی النجف الاشرف

@m_h_esfahani

​❗وصیت سید بن طاووس به فرزندش:

🟢مبادا فکر کنی #امام_زمان عجل‌الله تعالی فرجه الشریف به دعای تو محتاج است

🟢هرگز چنین نیست و هرکس چنین فکری کند بیمار است

🟢این که می‌گویم برای او دعا کن، فقط برای این است که او حق بزرگی بر تو دارد و بسیار در حق تو احسان نموده است

🟢و اگر قبل از دعا برای خودت برای او دعا کنی، ابواب اجابت زودتر به رویت گشوده می‌شود

🟢زیرا تو با گناهت باب دعا را بر روی خود بسته‌ای، ولی هنگامی که برای آن مولایی دعا کنی که از خواص درگاه خداست

🟢به احترام او باب اجابت به رویت گشوده می‌شود و آنگاه خود و همه‌ی کسانی که در حقشان دعا می‌کنی بر خوان احسان او می‌نشیند و مشمول رحمت، کرم و عنایت الهی می‌شوید، چون خود را به او مرتبط کرده‌اید! 

 📚 فلاح السائل، سید بن طاووس

🔴🔴🔴🔴🔴🔴

  فطرس‌مدیا 

آقاجان دعا کن برای ما، سخت به دعای تو محتاجیم…

امام در دعای شب نیمه شعبان اینگونه توصیف می‌شود:

🌧️🌧️🌤️🌤️

نُورُكَ الْمُتَأَلِّقُ وَ ضِيَاؤُكَ الْمُشْرِقُ وَ

الْعَلَمُ النُّورُ فِي طَخْيَاءِ الدَّيْجُورِ

الْغَائِبُ الْمَسْتُورُ 

جَلَّ مَوْلِدُهُ وَ 

كَرُمَ مَحْتِدُهُ وَ الْمَلاَئِكَهُ شُهَّدُهُ 

 نور درخشانت، 

و پرتو فروزانت، 

و نشانه روشنت در شب تاريك، 

آن غايب پوشيده از نظر،

 كه عظيم بوده ولادتش، 

و شريف است اصل و نسبش، فرشتگان گواه اويند.

وَ اللَّهُ نَاصِرُهُ 

وَ مُؤَيِّدُهُ إِذَا آنَ مِيعَادُهُ

وَ الْمَلاَئِكَهُ أَمْدَادُهُ 

 و خدا ياور و تأييد كننده اش، 

آنگاه كه وعده ظهورش در رسد و فرشتگان مددكاران اويند،

سَيْفُ اللَّهِ الَّذِي لاَ يَنْبُو

 وَ نُورُهُ الَّذِي لاَ يَخْبُو 

وَ ذُو الْحِلْمِ الَّذِي لاَ يَصْبُو

 شمشير خداست كه كند نشود،

 و نور حق است كه خاموش نگردد،

 و با بردباري است كه كاري بي منطق انجام ندهد…

😢😢😢😢

سلام خدا بر او، که پناه شیعیانش است…

اللهم وَ أَدْرِكْ بِنَا أَيَّامَهُ وَ ظُهُورَهُ وَ قِيَامَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اقْرِنْ ثَارَنَا بِثَارِهِ

 خدايا! ما را به درك ايام او و ظهور و قيامش نايل فرما، و از يارانش قرارمان ده، و خونخواهي ما را با او قرين كن،

 و اكْتُبْنَا فِي أَعْوَانِهِ وَ خُلَصَائِهِ وَ أَحْيِنَا فِي دَوْلَتِهِ نَاعِمِينَ وَ بِصُحْبَتِهِ غَانِمِينَ

 و ما را در شمار ياران و دلدادگانش ثبت فرما، و در دولتش شاد و خرّم زنده بدار، و از همنشيني اش بهره مند ساز.

یک‌جایی آن آخرهای روز عاشوراست که حسین بن علی، بر فراز اسب، یکه‌وتنها، وقتی سراسر دشت را از نظر گذراند، ندید مگر خون و خاک و تنهایی. درباره بزرگ بنی‌هاشم و مجتهدتمام زمانه و قاری شیرین‌بیان قرآن و نوه پیامبر و مردی میانه‌سال حرف می‌زنیم که بزرگ خاندان است و ناگزیر نباید چنین می‌بوده؛ به روبه‌رو که می‌نگرد لشگری است سراسر حقد و کینه و میل به خون و در قفایش، خیمه‌ای پر از پیکر شرحه‌شرحه رفیقانش و آن‌سوتر، نزدیک نهر آب، تکه‌پاره‌های گل پرپرش، برادر و رفیقش و آن‌سوتر، خیام اهل‌بیت و زنان و کودکانی که با خویش به دشت بلا و ابتلا آورده.گویا حسین بن علی، به زمزمه یا شاید…،نمی‌دانم…در این لحظه، یک‌یک یاران رفته‌اش را صدا می‌زده: کجایی زهیر؟ کجایی حبیب؟ کجایی مسلم؟ کجایی نافع؟و خب، پهنه بیابان پاسخی نداشته جز سکوت..سکوتگویی حسین، نه با یاران رفته‌اش، که با ما، که در پیچ و خم زمان، گم بوده‌ایم و تنها روحی در عالم ذر و نطفه‌ای در عالم خیال بوده‌ایم وعده می‌کرده یا شاید درددل..که اگر باز غریوی و استغاثه‌ای و فریاد مددی شنیدید، بشتابید، بیایید، نمانید، بپاخیزید.ما، گویی، آدم‌های همیشگی قصه گم‌بودن و جاماندن در زمانیم؛ آدم‌های «یا لیتنا کنا معک» و گرمای سوزان حسرتِ «ای کاش اون زمان بودم»، و ابهام گلوگیر پاسخِ اگر شرطیه‌ٔ «اگه اون زمان بودم..».خبر قطعی آن است که شما خواهی آمد و گویا یکایک ما را صدا خواهی زد؛ به نام.

-کجایی تویی که چهل عهد برایم خواندی

-کجایی تویی که هر صبح جمعه مرا ندبه کردی

-کجایی تویی که ریسه‌کش‌ نیمه‌شعبان‌های خیابان‌های شهر بودی

-کجایی تویی که جاروکش حرم پدرم در سامرا بودی

-کجایی تویی که نام مرا با قلمت بر دیوارهای شهر می‌کشیدی

-کجایی زری‌خانوم، کجایی اوس‌حسین گچ‌کار، کجایی امیرآقای آشپز، کجایی ژیلاخانوم، کجایی نوشین‌بانو، کجایی آقافرهاد، کجایی شیرین، کجایی بابک، کجایی روح‌الله، کجایی عماد، کجایی آقاسید..

به نام صدایمان می‌زنی و می‌گویی برخیزید! الان همان وقت است که منتظرش بودیم، وعده کرده بودیم، من آمدم.و ما، خفته در میان گورها، با حسرت، مثل همیشه، به قامت رعنایت، اندک‌سپیدی میان موهای پرپشت مشکینت می‌نگریم، به آخرین تاش‌های خدا بر بوم نقاشی‌اش: دنیا و تو را به هم نشان می‌دهیم.ما را صدا بزن صمیمی و شکسته گویی خیلی رفیق بوده‌ایم , خیلی ندار بوده‌ایم تا به اهل آسمان بگوییم: من رو می‌گه!ما که چون نخلی مانده میان آوار مصائب دنیا و گناهانمان تا آخرین نفس دوستت داشتیم

 ما را به نام کوچکمان صدا بزن آقای دلشکستگان

 درماندگان 

و مجاهدان

 از ما به تو سلام.

به قلم دکتر سیدحمیدرضا قادری