​او یک تصویر نیست!این روزها که در آستانه سالگرد رحلت امام هستیم اتوبان ها و معابر تهران پر شده از تصاویری که به نظر می آید تولید کننده سعی کرده یک خلاقیت توییتری به کار ببرد! عکس‌هایی از امام خمینی را در سطح شهرنصب کرده‌اند و کنارش نوشته‌اند:«ساده زیستی اگر تصویر بود»، «صلابت اگر تصویر بود» و…گمانم اگر نهاد یا سازمانی قصد طراحی یک پژوهش در سطح ملی را داشت تا نشان دهد چرا به وضعیت امروز رسیده‌ایم؟ چرا ناکارآمدی در لایه‌های مدیریتی کشور بیداد می کند؟ و…باز هم به اندازه سازمان زیبا سازی شهر تهران نقطه زنی نمی‌کرد! ماجرا دقیقا از همینجا شروع شد، از اینجا که خمینی را قاب گرفتیم و به دیوار زدیم. از تقلیل یک «مکتب» به «تصویر»! گرامیان خمینی «تصویر» نیست او اندیشه است، مکتب است، سبک زندگیست. اما برای بعضی که الفبای این مکتب را نمی‌شناسند و او را از پس قاب عکس‌ها شناخته‌اند، «تصویر» بودنش خیلی بهتر از مکتب بودن است. چرا؟ دلیلش آنقدرها هم پیچیده نیست.تصویر را می‌شود دستکاری کرد با یک رتوش ساده می‌شود هر چه می‌خواهی به آن اضافه و از آن کم کنی، می‌توانی هر طور بخواهی او را بازنمایی کنی، آن بخش‌ها که به کارت نمی‌آید را حذف کنی و با خیال آسوده به قاب عکسی که ساخته‌ای نگاه کنی! اما مکتب…مکتب تو را مجاب می‌کند، مکتب میزان و محک است. سنگ ترازوست. نقطه سنجش است! پای مکتب خمینی ظالم به این سادگی‌ها از مخمصه خلاص نمی‌شود، بی عدالتی توجیه ندارد. پای مکتبش فرودست ولی نعمت است، میزان رای ملت است. ساده زیستی ادعا نیست. جمهوریت پای هیچ مصلحتی ذبح نمی‌شود. به گمانم اگر معیار مکتب او باشد تعداد مدیران ترازش با امروز تفاوت جدی کند، و همین ما را مجاب می‌کند که با صدای رسا فریاد بزنیم که امام ما یک تصویر نیست!

پ.ن:و به حال اين اسلام غريب كه پس از صدها سال ستمگري قلدرها و جهل توده‌ها، امروز طفلي تازه پا و وليده‌اي است محفوف به دشمن‌هاي خارج و داخل رحم كنيد. فرازی از وصیت نامه امام

 پ.ن: سلام بر او و پیرو صدیق راه او…

✍️هدی محمدی