رهگذر کوی دوست

خوب باد! حالِ دل و جان و وجودِ همه ی بزرگمردانی که در سایه ی بلند مردانگی و غیرتشان، حال دلهای ما خوب است.

شما از بزرگترین و مهمترین داشته های زندگی ما هستید…

خدا حافظ و نگاهبان شما بزرگمردان باشد.

هشدار فوری به شهروندان صهیونیست
אזהרה דחופה לאזרחים הציונים

ترک این سرزمین اشغال شده، تنها راهی است که جانتان را حفظ می‌کند
עזיבת הארץ הכבושה היא הדרך היחידה להציל את חייכם.

پ.ن: لازم بود تل‌آویو شبیه غزه بشه. ما انجامش دادیم…
این صحنه‌ها رو به خواب هم نمی‌دیدند.

“إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ”

Urgent warning to Zionist citizens! Leaving this occupied land is the only way to save your lives. It was necessary for Tel Aviv to become like Gaza. We made it happen… No shelter is safe for you

یادداشتی ارزشمند از استاد محمدرضا جوان آراسته

عادی زندگی‌ کردن، به مثابه در خط مقدم جنگیدن.

من این روزها خیلی به این فکر می‌کنم که سهم من در جنگی که تویش هستیم چیست؟ از خودم می‌پرسم باید چه کار بکنم که بشود اسمش را گذاشت سهیم شدن در مبارزه؟
چطوری می‌شود منفعل نبود و جنگید وقتی جنگ توی خیابان‌های شهرهای ماست اما دور از دسترس ما؟ چطوری می‌شود جنگید وقتی نمی‌شود سلاح برداشت و به سمت کسی شلیک کرد؟ چطوری توی زمانه ریزپرنده‌ها و جنگ‌های الکترونیک و موشک‌های دوربرد، منی که یک شهروند ساده هستم می‌توانم به جبهه خودی کمک کنم؟
حالا نه پشت جبهه‌ای هست که بشود رفت و برای رزمنده‌ها امکانات بسته‌بندی کرد، نه مرکز اعزامی هست که بشود رفت و اسم نوشت، نه صندوق‌های کمک به جبهه‌ای هست که بشود تویش پول انداخت و نه هیچ راه دیگری که بشود به واسطه‌اش احساس سهیم بودن در جنگ پیدا کنیم.
همه این‌ها در حالی است که جنگ از هر زمان دیگری نزدیک‌تر به ماست. خط مقدمش سعادت‌آباد تهران است، فرودگاه تبریز است، اتوبان قم تهران است، جایی در رباط‌کریم است، پایگاه نوژه همدان است و منطقه‌هایی آشنا و شبیه این.
من این روزها را با نگرانی ناکارآمدی طی کردم. نگرانی از این‌که نکند در حساس‌ترین روزهای زندگی خودم و حیات ایران، من بی‌خاصیت‌ترین کارهای عمرم را بکنم. نگران از این‌که بعدها برگردم و این روزها را مرور کنم و احساس کنم چقدر پرت از ماجرا بوده‌ام و چقدر کودکانه این روزهای مهم را طی کرده‌ام.
من هر روز خبرهای جنگ را دنبال می‌کنم، الجزیره را تماشا می‌کنم، چند کانال‌ خبری ایرانی و خارجی را پیگیری می‌کنم و حالا از دل همه این‌ها یک چیزی برای معلوم شده، یک چیزی که خبر نیست و گزارش صریح هیچ کدام از خبرگزاری‌ها نیست.
حالا تقریبا فهمیده‌ام باید حواسم جمع باشد روی حفظ روال عادی زندگی‌ام. این برای من خود خود جنگیدن در خط مقدم است. این را شاید از تلاش‌های خبری اسرائیل فهمیده‌ام. تلاش‌هایی که هدفش خرابی خانه‌ها نیست، خرابی ذهن ما است.
حالا می‌دانم تماشا کردن فیلم با بچه‌هایم، بیرون رفتن و بستنی خوردن، مهمانی دادن و دور هم جمع شدن، خریدهای روزانه را انجام دادن، سر کار رفتن و مثل همیشه برگشتن، شوخی کردن و سر به سر گذاشتن، سفره پهن کردن و دور هم غذا خوردن، پارک رفتن و قدم زدن و حفظ همه کارهایی که قبل از این روتین زندگی ما بوده، جهادی است که من باید انجام بدهم.
زندگی را روی روال خودش نگه داشتن یعنی، «خبری نیست، ما قوی‌تر از این انفجارهاییم»، یعنی «آخرش ما پیروزیم»، یعنی «به نیروهای نظامی خودمان اعتماد داریم» یعنی «من به سهم خودم اوضاع روانی جامعه را به هم نمی‌ریزم» یعنی «زخمی جنگ روانی دشمن نیستم» یعنی «جنگ احوال اقتصادی و فرهنگی ما را به هم نریخته» یعنی «آن گوشه از دنیا که نگه‌داری‌اش وظیفه من است، امن است» یعنی «همه قوای کشور توجه‌اش به دشمن باشد، ما توی کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، ایران را مثل قبل نگه می‌داریم» یعنی «بچه‌ها این روزها تمام می‌شود، شما بروید درس‌تان را بخوانید برای روزهای آینده ایران، این روزهایش را ما جلو می‌بریم» یعنی «حتی اگر جنگ توی شهرهای ما باشد،‌ ما جنگ‌زده نیستیم» یعنی «نترسیدیم، چون ترس برادر مرگ است» یعنی «ما زنده‌ایم».
من فکر می‌کنم نگه داشتن زندگی روی چرخ عادی‌اش، هم به نیروهای نظامی قدرت و پشت‌گرمی بیشتری می‌دهد هم دشمن به داخل نفوذ کرده را ناامید می‌کند.
من این روزها برای خودم یک دستورالعمل عملیاتی مهم دارم: «برای رزمنده بودن باید عادی زندگی کنم.»

میگن علت جنگ توی ایران تقصیر آقای خامنه ای است!!  

چرا تاریخ نمیخونیم؟

چرا تحلیل تاریخی بلد نیستیم؟

طی دویست و اند سال گذشته، ایران همیشه چه با داشتن ارتش و لشکر و چه بدون آن، مورد تجاوز و جنگ تحمیلی قرار گرفته و مناطق وسیعی از خاک خود را از دست داده است… اما در دوره جمهوری اسلامی، با وجود تحریم ها و کارشکنی های داخلی و خارجی و تحمیل جنگ هشت ساله و تهدیدات مداوم از سوی امریکا و شرکای اروپایی، از نظر نظامی خودکفا شده و توانسته است از تمامیت سرزمینی خود به نحو احسن دفاع کند.

The war that began with the aggressions of the Zionist regime will, in the coming days, spread to all areas occupied by this regime and to U.S. bases in the region, and the aggressors will face Iran’s decisive and widespread response

Death to Israel / Israel must be destroyed / Israel must feel insecure / Long live Iran, long live the IRGC / Feel the fear of Gaza’s children.#

Iranian missiles rained down on Israeli terrorists. This is the response to Israel’s aggressions and atrocities. You started the war! But a mighty Iran will end this war and   Israel’s existence

iran#

Death to Israel / Israel must be destroyed / Israel must feel insecure / Long live Iran, long live the IRGC / Feel the fear of Gaza’s children.#

از اینایی که تبار یهودی دارن، اصل و نسبشون یهودیه، واقعا متنفرم.

نشونه ی بارز اینا بزدلی و حقه بازیه!

افتاد؟ مخاطب خاص!

کدام سمت از تاریخ می ایستی؟ سمت کشورت؟ یا سمت متجاوز؟

این وعده ی پوچ ” که ما با مردم ایران کاری نداریم” از دهان کسانی خارج می شد، که با این حرفها همیشه قصد آشوب و ویرانی ایران را داشته اند و برایشان فرقی ندارد که ان ایرانی مخالف نظام است، منتقد است یا موافق نظام… انها ایران را ویران و ایرانی را خوار و ذلیل می خواهند.

خانه های ویران مردم ایران در تهران؛ بدن های پاره و زخمی و بی جان زن و کودک ایرانی، حمله به گمرک چزابه، حمله به ساختمان بهزیستی قصرشیرین و در کنار ان به شهادت رساندن دانشمندان هسته ای و فرماندهان نظامی..

یادت باشد وطن قابل معاوضه نیست…

وطن، وطن است…

یک بی وطن جایی در هیچ کجای این دنیا ندارد…ببین ترامپ با مهاجران در خاک خود چه برخوردی میکند؟

پای کار ایران بمانیم…

الان وقت خوبی برای نابودی نیروگاهههای هسته ای اسرائیل است… وقت، وقت انتقام است.