رهگذر کوی دوست

هو العلی العظیم

برای تمام کسانی که وقت به دنیا آمدنشان مادرانشان خواب عجیبی درباره ی آنان ندیده اند.

برای تمام کسانی که پدرانشان وقتی لقمه ای را در دهانشان می گذاشتند نانی از غیب بدست نیاورده و بدیشان داده اند.

برای تمام کسانی که دوران مدرسه ی شان عادی و معمولی بودند و در درس هایشان شکست میخوردند و با دیگران متفاوت نبوده اند.

برای کسانی که دوران کودکی شان را طوری طی کردند که کسی نوری در سر آنان ندید و همگان آنها را خردسالی عادی پنداشتند.

برای تمام کسانی که در تمام شقوق نوجوانی شان در هیمان کثرات و طوفان شلوغی های دنیا بی صدا توبه و گمان کردند به خاطر خطاهایشان در مسیر حقیقت بی استعدادند‌.

برای تمام کسانی که وقتی خواستند ازدواج کنند همسر آینده ی شان را در رویاها از دستان غیبی نشناختند.

برای تمام کسانی که رزقشان از طرق عادی و با سختی تامین می شود.

برای تمام کسانی که بچه داری میکنند،خانه تمیز میکنند،نان حلال و با هزار جان کندن بدون آنکه به دنبال امور ماورایی خاصی باشند به خانه می برند.

برای تمام کسانی که آرزوی استاد کامل داشتند و هیچگاه پیرمردی از پستوی صحراها و کوه قاف، ناگهان دست بر شانه های آنان نزد و صدایشان نکرد و یا در حرمی و یا مکان مقدسی برای رسیدن به این امر دستی از ماورا ندیدند و اکتفا کردند به جلسات و مجالس معمولی که خدا پیش پای آنان قرار داد و مشغول هستند.

تبریک میگویم!

دقیقا شما ویژه ترین آدمیان و مستعد ترین ها برای سلوک الی الله هستید.

همان ها که انتخاب می شوند.

چرا که شما در قاعده ی بازی قرار گرفته اید.

از آنجا که فرمود:
ابی الله ان یجری الامور الا باسبابها.

شما برای حرکتتان ساختار خلقت را در هم نریخته اید و ایمان شما به ساحت دین رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم همان ایمان آوردن به سیاهی های روی سفیدی های منقوش است که فرمود آنان که چنین اند برادران من هستند و حسرت بر دل اصحاب خویش با برادر خواندن آنان گذاشت.

معمولی بودن پیچیده ترین حکمتی است که خدای علی اعلی به بنده ای عنایت میکند تا از لابلای همین امور عادی دست توحید را آرام آرام مسیطر بر جهان نظاره کند.

فراموش نمیکنم پیرمرد عارف بزرگی را که میفرمود معتقدم جای آنانی که ندیده اند و استقامت کردند و ندیده خریدارند با جای آنانی که فقط باید نشانشان بدهند تا حرکت کنند در روز قیامت متفاوت است.

معمولی بودن اما متشرع بودن و اهل ولایت الله بودن کلید گشایش لقاءالله در این دنیا است.

دوام و التزام درست به شریعت ساحت معمولی بودن شما را به لایه ای بالاتر از معمولی بودن منتقل میکند.جای که برای سطوح پایین تر دیگر معمولی نیست اما در آن آسمان و در آن طور از وجود برای اهلش معمولی است.

آنجا که فرمود:
لو کشف الغطاء ما ازددت یقینا

همان مرتبه ای است که خرق تمام حجاب ها نیز در آن معمولی است و ریشه در اعماق بیکرانه ی عبودیت دوانده و از خویشتن چیزی نمی یابد که بخواهد تفاوتی با دیگران احساس کند.
این همان شیوه ی احراق است.

قدر خود را بدانید و امیدوارانه ملتزم باشید.
نشانه های غیبی همیشه برای قوی ترین ها نیست،گاهی بهانه ای برای تحرک ضعفاست.

اینجاست که مراقبه و محاسبه به کار می آید تا معلوم شود بی خبری ها و نیامدن ها از کدام چشمه نشات میگیرد….

♦️المکتوبات فی النجف الاشرف

ثبت قلبی علی دینک…

الحمدلله حمدا کثیرا طیبا

#عصر-جمعه

اگر نفس قدرت و تجلی پیدا کند و صاحب قوای قوی‌تری شود، می‌تواند در درون خود، عالم خارج را ببیند و بر آن، اثراتی بگذارد.

به تعبیر مرحوم آیت الله سیدعلی قاضی ره این امور نقل و نبات های مسیر عبودیت است.
خوشا آنان که جهان خارج را در خویش یافتند اما ذره ای توجه صرف آن نکردند.
آن بزرگ فرمود عارف کسی که اگر هفت آسمان با وسعتشان در قلب کسی بیدار شود اصلا متوجه آن نگردد چه برسد بخواهد توجهش که بزرگترین سرمایه است را معطوف آن کند.

فکری کنیم به حال خودمان که چرا با دیدن چند صورت در خواب و بیداری که مربوط به آسمان دنیا یا فرش عالم مثال است احساس میکنیم کسی شده ایم و زمین و زمان باید مطیع ما باشند.
شاید ما سوار بر مرکب خیالیم و راه توحید را نمیشناسیم که دل خوش به رویاها یا مکاشفاتیم.

خداوندِ مالک نفوس،عقل عبودیت و بندگی و قدرت نزع صور عنایت کند.

محمدهادی اصفهانی

رفتن و روانه شدن

همیشه با ماست

از موقعیتی به موقعیت دیگر

بین دو انتخاب

هنگام تردید میان دو راه، دو تصمیم

با ماست که انتخاب کنیم به کدامین راه برویم

گاه فکر میکنیم

که رفتن بسوی خدا سختترین کار است

اما ما از میان همین انتخابها به سمت خدا می رویم

اگر راهی که گزینش میکنیم

راه خدایی باشد، رضایت خدا در آن باشد، خدا آن را بپسندد!

ما همیشه مسافریم!

ولی مهم این است که همیشه مقصد ما خدا باشد!

وإنَّ الرّاحِلَ إلَيكَ قَريبُ المَسافَةِ؛ همانا مسافر به‌سوی تو مسافتش نزدیک است.

دعای ابوحمزه ثمالی

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست
 
ما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم
باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست
 
خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم
زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست
 
گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا
بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست

آرامش و شادی حقیقی قلب “ما”
در رها کردنِ
بود و نبودها
گاه و بیگاه‌ها
شدن‌ها و نشدن‌ها
رسیدن‌ها و نرسیدن‌ها
دیدن‌ها و ندیدن‌ها
شنیدن‌ها و نشنیدن‌ها
گرفتن‌ها و نگرفتن‌ها
دادن‌ها و ندادن‌ها
.
.
.
و
در پیوند همیشگی با خداست.
فرصت رمضان و همنفسی با پروردگار را از دست ندهیم…
يَا حَبِيبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَيْكَ وَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ مَنْ لاَذَ بِكَ وَ انْقَطَعَ إِلَيْكَ‏
ای محبوب آن‌که به تو دوستی ورزید، ای نور چشم کسی که به تو پناه آورد و برای رسیدن به تو از دیگران گسست‌!
فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

خیالِ رویِ تو در هر طریق همرهِ ماست
نسیمِ مویِ تو، پیوندِ جانِ آگهِ ماست...

کوتاهنوشت

به قلم خودم

🏞 رتبه

✏️ مؤمن، مأنوس و مستأنس است. دوستانش به وجود او، به محبت‌هاى او، به حالت‌هاى او، اُنس مى‌گيرند…اما مگر من راه مى‌دهم‌؟! اگر يك بار تواضع كنم، مى‌گويم خيال مى‌كنند كه جور ديگرى شده‌ام!

چنين مشى متواضعى را در برخورد مهربان رسول اللّه (ص) و اولياء حق، آن قدرت‌هاى عالَم، آن عزت‌هاى عالم، مى‌بينيد؛ زيرا كه متصل هستند.

✏️ ولى ما طبيعت محدودى داريم و همين كه كمى كاراته ياد مى‌گيريم، به هرجاكه مى‌رسيم، مشت مى‌زنيم. اگر هم نزنيم دستى تكان مى‌دهيم كه بله!…

✏️ مادامى كه اين دل، متواضع و ذليل نشود و اين ذلت و پستى و اين فروتنى نسبت به حق در تو شكل نگيرد، رتبه‌اى به تو نخواهند داد.اگر اين معنا در تو آمد و اين فروتنى در وجود تو نشست، دل مى‌لرزد و اين [دل منكسر و لرزان]، از «آثار اِخبات» است. 

✏️ در اين هنگام، اين ذلت، در ذهن تو، در دل تو، در عمل تو، در اقوال تو، در علم تو، در لباس تو و در خوراك تو و… اثر مى‌گذارد و اين‌ها شكل ديگرى پيدا مى‌كنند…اگر مى‌بينم كه اولياء خدا متواضع‌اند و مشى ايشان چنين است، به خاطر دلى است كه منكسر شده، به خاطر دلى است كه مُخبِت خدا شده است.

📄 برشی از کتاب 

📚 اِخبات

  #سیر_و_سلوک 

▫️ #عین_صاد | 

افتادگی اموز اگر طالب فیضی

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است.

روان‌شناسي فرومايگان در کلام اميرمؤمنان علیه السلام

✍️ حسین انجدانی (https://eitaa.com/taammolat314/179)، عضو تحریریه‌ی مدادالفضلاء

🔹فرومايگي و پستي يکي از رذايل اخلاقي است که در برخي از انسان‌ها وجود دارد. اين رذيله ممکن است ريشه‌هاي تربيتي و ژنتيکي هم داشته باشد، اما بيشتر محصول رفتارهاي اختياري خود فرد است.
🔹اين صفت حتي ممکن است در ميان افرادي که به دليل ثروت، قدرت،‌ شهرت يا علم، از موقعيت‌هاي بالاي اجتماعي هم برخوردارند، نمود داشته باشد.
🔹جا دارد که اين صفت از ابعاد مختلف مورد تحليل روان‌شناسان و عالمان اخلاق قرار گيرد.
🔹در متون ديني ما، ده‌ها روايت دربارة شاخصه‌هاي فرومايگي و خصلت‌هاي فرومايگان وارد شده است.
🔹از مهم‌ترين شاخصه‌هاي فرومايگي و خصلت‌هاي فرومايگان مي‌توان به موارد زير، که همگي در سخنان اميرمؤمنان وارد شده است، اشاره کرد:
۱. فريب‌کاري و مکاري (در عالم سياست، اقتصاد، اجتماع يا روابط فردي)؛ (فَإِنَّهَا (=الْخَدِيعَةَ) مِنْ خُلُقِ اللَّئِيم)؛
۲. توجه بيشتر مردم به او موجب قساوت بيشترش مي‌شود؛ (اللَّئِيمُ يَقْسُو إِذَا أُلْطِفَ)
۳. افتخار او به ملک و موقعيت‌هاي مادي‌اش است؛ (اللَّئِيمُ يَفْتَخِرُ بِمِلْكِهِ‏)
۴. اهل جوانمردي نيست؛ (اللَّئِيمُ لَا مُرُوَّةَ لَهُ)
۵. روحيه طلبکارانه از ديگران دارد؛ (اللَّئِيمُ يَرَى سَوَالِفَ إِحْسَانِهِ دَيْناً لَهُ يَقْتَضِيهِ)
۶. بر ديگران منت‌ مي‌گذارد (اللَّئِيمُ مَنْ كَثُرَ امْتِنَانُهُ)
۷. حيا و عفت ندارد؛ (اللَّئِيمُ‏ لَا يَسْتَحْيِي)
۸. بدزبان است و بي‌وفا (اللَّئِيمُ‏ إِذَا قَدَرَ أَفْحَشَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ)
۹. خدمت‌هاي ديگران به خود را انکار مي‌کند (اللَّئِيمُ‏ إِذَا أُعْطِيَ جَحَدَ)
۱۰. به جايگاه بالاتري که مي‌رسد، حالاتش دگرگون مي‌شود (اللَّئِيمُ‏ إِذَا بَلَغَ فَوْقَ مِقْدَارِهِ تَنَكَّرَتْ أَحْوَالُهُ)
۱۱. اميد خير از او نمي‌رود و از شرش درامان نيستند (اللَّئِيمُ‏ لَا يُرْجَى خَيْرُهُ وَ لَا يُسْلَمُ مِنْ شَرِّهِ)
۱۲. با آزادگان دشمني مي‌ورزد (اللَّئِيمُ‏ يُعَادِي الْأَحْرَارَ)
۱۳. آبروي خود را فداي موقعيت‌هاي مادي و دنيوي‌اش مي‌کند (اللَّئِيمُ‏ مَنْ صَانَ مَالَهُ بِعِرْضِهِ)
۱۴. قابل اعتماد نيست؛ (إِيَّاكَ أَنْ تَعْتَمِدَ عَلَى اللَّئِيمِ‏ فَإِنَّهُ يَخْذُلُ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَيْهِ)
۱۵. به هنگام قدرت، معايب او نمايان مي‌شود (دَوْلَةُ اللَّئِيمِ‏ تُظْهِرُ مَعَايِبَهُ)
۱۶. به ميزاني که جايگاه او بالاتر مي‌رود، مردم را کوچک مي‌بيند (كُلَّمَا ارْتَفَعَتْ رُتْبَةُ اللَّئِيمِ‏ نَقَصَ النَّاسُ عِنْدَهُ)؛
۱۷. وعده‌هاي او امروز و فردا کردن و بهانه‌جويي است (وَعْدُ اللَّئِيمِ‏ تَسْوِيفٌ وَ تَعْطِيلٌ)؛
۱۸. بدرفتار، بداخلاق و بخيل است (يُسْتَدَلُّ عَلَى اللَّئِيمِ‏ بِسُوءِ الْفِعْلِ وَ قُبْحِ الْخُلُقِ وَ ذَمِيمِ الْبُخْلِ)
۱۹. پيروزي او، موجب سربزرگي و طغيان مي‌شود (ظَفَرُ اللِّئَامِ تَجَبُّرٌ وَ طُغْيَانٌ)؛
۲۰. سنگدل و بي‌رحم است (مِنَ اللِّئَامِ تَكُونُ الْقَسْوَةُ)

افتادن انسان در دام شیطان

یهویی نیست!

گام به گامه!

جوری که خودش هم نمی‌فهمد.

خدا در قرآن میگه: لا تتبعوا خطوات الشیاطین.

پناه بر خدا!

شاید پرده‌پوشی او

ما را در سنت املاء و استدراج وارد کرده، خبر نداریم.

یا هادی المضلین.