هرکسی کو دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگار وصل خویش..

درخت تناور تشیع، در آذربایجان..

در طی دو قرن اخیر

تبرهای فراوانی خورد

اما به خاک نیفتاد…

اکنون جوانه‌های این درخت، خود را دوباره 

نشان می دهند…

محبت به امیرالمومنین و ایران دوستی را در این ویدیو ببینید.

ما قبل از یادگیری

نیازمند عمل به دانسته هایبم!

مشکل ما

از بی‌عملی و پر حرفی است!

سلاطین حرفیم و 

حرفهای قشنگ فراوان می‌زنیم

اما

در میدان عمل

لنگ می‌زنیم!

مرحوم امام:

❇️ با علم درست نمی شود؛ 

گاهی علم انسان را به جهنم می فرستد؛ 

گاهی علم توحید… گاهی علم عرفان… گاهی علم فقه… گاهی علم اخلاق… انسان را به جهنم می فرستد.

 تزکیه مقدم است بر همه چیز.

🔻روزمره‌گی از آفات هیئت علمی

🖊احمدحسین شریفی

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

«روزمره‌گی» و «اداری شدن» از آفت‌های بزرگ شخصیت‌های علمی است؛ به ویژه در رشته‌ها و تخصص‌هایی که با باورها و ارزش‌ها و سبک زندگی دانشجویان و افراد جامعه سروکار دارند!

یک استاد و عضو هیئت علمی در رشته‌هایی مثل فلسفه، کلام، قرآن و حدیث، فقه، حقوق، اخلاق، روان‌شناسی، گرایش‌‌های مختلف معارف اسلامی (اخلاق، مبانی نظری، تاریخ اسلام، تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه و …) هرگز نمی‌تواند و نمی‌باید به ساعات موظفی تدریس و پژوهش اکتفا کند! هرگز نمی‌تواند و نمی‌باید نگاه اداری به کار علمی خود داشته باشد. هرگز نباید نسبت به مسائل نوپدید و پرسش‌های مطرح شده درباره این موضوعات بی‌تفاوت باشد.

اما مع الاسف مشاهده می‌شود که برخی از اساتید این رشته‌ها نیز دچار روزمرگی شده و بعضاً هیچ مسؤولیتی جز پر کردن ساعات تدریس موظفی و انتشار مقاله‌ یا مقاله‌هایی، آن هم با کمک دانشجویان، برای جلوگیری از رکود علمی یا برای برخورداری از ترفیع سالیانه و ارتقاء پایه برای خود احساس نمی‌کند!

کمترین اثر چنین وضعیتی تضعیف جایگاه معنوی و مرجعیت فکری استاد و همچنین بی‌اعتمادی جامعه نسبت به کارآمدی نظام آموزش عالی در حوزه‌های علوم انسانی و اسلامی خواهد بود. چنین افرادی، که دغدغه اصلی آنان داشتن پرونده‌ای پر از مقالات قفسه‌ای و کتابخانه‌ای باشد، هر چند به بالاترین درجات علمی دانشگاهی هم برسند، نه تنها نمی‌توانند دانشجویانی دغدغه‌مند و مسؤول و دردمند را پرورش دهند؛ بلکه خود، عاملی برای تکثیر شبهات و پرسش‌های ذهنی دانشجویان و تقویت حس ناامیدی و بی‌تفاوتی در میان دانشجویان خواهند بود.

#دانشگاه

@Ahmadhoseinsharifi

🌹

چه نشستی که در این معرکه دل را چه کنی؟

دل دلیل است ، خود آگاه بود تا چه شود.

سر تسلیم فرود آر به درگاه دلت

بعد از آن کو بشود هرچه که خواهد بشود.

البته، دل سالم این شکلی هست.

دل که سالم باشه، اینجوری میشه که « لاجرم هر چه از دل بر اید، لاجرم بر دل نشیند!»

پس اگه بر دل نمی شینه، پس از دل هم بر نیامده!

معادله‌ی ساده ولی پرمفهومی هست.

فهمش هم برای اهلش ساده است…

اهلش…

اهلش…

توضیح ساده‌ی مکانیسم ماشه!

از زبان مارجان(مادرجان) گیلانی!😊

كل جهان در آرامش است هیچ کس عجله ندارد،

هیچکس نمیترسد،

هیچ کس دنبال مقایسه نیست…

فقط ما انسانهاییم که از آرامش جا موندیم.

البته اوناییکه که در میان ادمیزاد‌ها کم هستند اما بخاطر اینکه با خدا بستند، غرق ارامش الهی اند، اونا بحثشون جداست.

همونطور که پوشیدن لباس خاص یک قشر بخصوص، ایمان و باور برای آن فرد نمی‌آورد. در نهایت ان لباس، می‌تواند پوششی برای ذات نه چندان پاک آن فرد و استتاری برای نیات پلیدش باشد. 

تن ادمی شریف است به جان آدمیت 

نه همین لباس زیباست نشان آدمیت