​🌱

ما آدم‌هایی که مدام روی مرز امید و ناامیدی راه می‌رویم، به نفحه خیلی دلخوشیم. 

نفحه، خوانش اتفاقی سوره صافات است، که خدا قربان صدقه پیامبرانش می‌رود. نفحه، آیه‌ای‌ست که می‌گوید پیامبران هم ناامید می‌شدند، که نزدیک بود نوح در اندوه بزرگ غرق شود، که موسی و هارون و اهلشان هم در دام غم افتاده بودند و ابراهیم هم به بلا آزموده می‌شد.

 انگار خدا بخواهد بگوید غصه نخور آدم جان. پیامبرانم هم در همین لحظات شک و اضطراب مردد می‌شدند.

 نفحه، داستان یونس است توی شکم ماهی. درونمایه‌اش ناامیدی است و قالبش سرزنشِ خدا. نفحه‌اش، رمز موفقیت یونس است. رازی که او را از شکم نهنگ بیرون آورد و اگر یونس بلدش نبود، تا ابد همانجا می‌ماند. در ظلمت. و اگر خدا به ما یادش نداده بود، ما هم حتما همینطور می‌ماندیم، در ظلمت. در اندوه. در گرداب غم و از هیچ بلایی جان سالم به در نمی‌بردیم.

#ان_فی_ایام_دهرکم_نفحات_فتعرضوا_لها

#حریــم_دل

#به_قلم_دیگران

#متن_زیبا