🔻 ما حق نداریم که دلی را افسرده و آزرده کنیم و یا شخصیتی را بشکنیم. می‌دانید یک چیزی که گاهی در کارهایمان زیاد اتفاق می‌افتد و این اتفاق خیلی کارهای ما را به هم می‌پیچاند و به آن توجه نداریم، شکستن است. 

🔸 در تعابیر روایی، مثلاً دارد که: «من کَسَر مؤمناً فعلیه جبراً»، این شکستن‌ها خیلی اتفاق می‌افتد. چرا ما یک مصداقی را در ذهنمان جور کرده‌ایم و فکر می‌کنیم دل شکستن فقط آن مورد است؟ ولی یک مسئله‌ای را بر کسی تحمیل کردن و مخاطب را کم و کوچک شمردن و شکسته شدن او، اینها هم از مصادیق همین شکستن است.‌ ‌

┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄

🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری:

🔘 @nasery_ir 

‌ ‌

‌ ‌

یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه.

جادهٔ زندگی، راهی‌ست بی‌انتها که از تبار نخستین گریه‌ها آغاز می‌شود و تا خاموشی واپسین نگاه امتداد دارد.
گاه بر تپه‌های سبز امید می‌پیچد، گاه در دره‌های تاریک هراس فرو می‌رود.
پیچ و خم دارد، فراز و نشیب، و هر پیچ، حکایت تازه‌ای‌ست از بودن، خواستن، افتادن، برخاستن.

جاده‌ای‌ست که نقشه‌ای معنادار دارد، نه تکراری.

هر گام، اولین است و آخرین. مسافرانش بی‌شمارند، اما هیچ‌کس هم‌سفر همیشگی کسی نیست. گاه صدای خنده‌ای در کنارت می‌پیچد و دلگرمت می‌کند، و گاه سکوتی سرد، چون مٍهی سنگین، راه را می‌پوشاند.

بر این جاده، نشانه‌ها کم نیستند: دستی که یاری می‌دهد، نگاهی که می‌فهمد، یا سنگی که زیر پایت می‌لغزد و می‌آموزد.

آسمانش همیشه آبی نیست؛ روزی آفتاب، روزی باران، و روزی شاید طوفانی که مسیرت را از نو بنویسد.

اما راز این جاده در رفتن است؛ در ادامه دادن، در یافتن معنا میان قدم‌ها، نه در رسیدن به مقصدی نامعلوم. چراکه جاده زندگی، بیش از آن‌که راهی بیرونی باشد، سفری‌ست درون آدمی… و هر کس، جاده خویش را بر خاک دل خویش می‌کوبد.

برو، حتی اگر پاهایت خسته‌اند، حتی اگر افق دور است. که گاه، زیبایی در همان گرد راهی‌ست که بر شانه‌ات نشسته، و نه در آن‌چه در پایان می‌خواهی بیابی.

دکتر امیرمهرداد خسروی

چرا چروک نشدی؟

یعنی اینقدر گردن کلفت هستی ای انسان؟

ما غرک بربک الکریم؟

چطور غم به دل دیگران میکنی، چطور غم دیگران رو میبینی، ولی حالت عوض نمیشه؟

گيريم

خنجر حرف تو بر پهلوي باورها نشست

نوشدارويي

شرابي

شيوني

شعري به كارش مي كنيم؛

دل كه چركين شد

چكارش مي كنيم…

استادشفیعی کدکنی

و آدم هاییکه در دوراهی معرفت و منفعت،

منفعت خودشونو ترجیح میدن…

تکلیف ما را با خودشان معین می کنند.

ولی حیف از اون عمر…حیف از اون عواطف که به هدر میره…

و دیگه نمیشه زنده اش کرد…

والعاقبه للمتقین….

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

صلی الله علیک یا اباعبدالله

#شب_جمعه

پرسید: رها کردن سخت است؟؟؟

گفتم: نه به اندازه ی چسبیدن به چیزهایی که واقعی نیستند…

برخی از افسردگی ها محصول تداوم «جستجوی اهداف غیر قابل دسترسی» و «شکست در رها کردن آنها و نداشتن ظرفیت تحمل ناکامی» است…. فکر کن و ببین کجاها و از چه چیزهایی باید «ناامید» شوی و آنها را رها کنی چون با «واقعیت» فرسنگها فاصله دارند… یک رابطه معیوب؟ یک هدف تحصیلی غير واقع بینانه؟ یک هدف شغلی غیر واقع بینانه؟ فقدان یک عزيز؟ یا … ؟

دکتر مهرنوش اثباتی؛ روان شناس

خدا را شکر قدرت رها کردن، هنور در ما زنده است…

عمر هم عزیز است و وقتمان گرانبها…

و چای دغدغه‌ی
عاشقانه‌ی خوبی‌ است
برای با تو نشستن
بهانه‌ی خوبی است…

#همسرانه