رهگذر کوی دوست

به خدا

آه نفسهای غریب تو

که آغشته به حزنی است ز جنس غم و ماتم

زده آتش به دل عالم و آدم.

مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظما

به تنت رخت عزا کرده ای ای عشق مجسم؟

که به جای نم شبنم

بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت.

نکند باز شده ماه محرم

که چنین میزند آتش به دل فاطمه آهت؟

به فدای نخ آن شال سیاهت

به فدای رخت ای ماه بیا!

صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم تویی

آجرك الله!

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

زندگی و مرگ ما را حسینی قراربده.

یکی نپرسید چرا نگاه تو پر از طوفان است،یکی‌ نپرسید چرا دلت گرفته؟
چرا قرار نداری؟
چرا سال هاست که نمی پری…
آقای من…
تو مؤلف دل های شکسته ای
مردمان غریب،عاشقان پاپتی
آقا نام تو ما را با هم همدل و متحد می سازد.
ما سینه زنان،سیاهپوشان،هیئتیان و رهروان تو در سراسر تاریخ و به وسعت و عمق معنای شرف و آزادگی،عدالت و حق، رستگار و سرفراز به نام تو هستیم.
تو اسوه،مقتدای حقیقتی…
جانب حق،جانب توست،سمت عصمت سمت توست و سمت رستگاری و عاقبت به خیری سمت توست.
روزی می رسد که همه درباره ی ما شیعیان تو بگویند:«نگاه کنید!آنها وارثان شرف هستند،وارثان حقیقت اند…»

محمدصالح علا

برای دلهای ما کاری کن…با ما که در کمین بلا گیر کرده ایم…

میان خوف و رجا حالتی است عارف را                   که خنده در دهن و گریه در گلو دارد

هوالحکیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ…

وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ.

و آنها که از لغو و بیهودگی روی‌گردانند…

و ما را از بیهوده بودن، بیهوده شدن و موجب بیهوده گشتن دیگران و خودمون

پناه بده…

نه خودمون بیهوده باشیم

نه باعث بیهودگی دیگران بشیم.

.

.

.

عمری به جز بیهوده بودن سر نکردیم

تقویم ها گفتند و ما باور نکردیم…

قیصر امین پور

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

صلی الله علیک یا اباعبدالله

#شب_جمعه

زمين
در دفتر خاطراتش
نام روزهایی كه
حالش خوب بود را
بهار گذاشت…

رفتن و روانه شدن

همیشه با ماست

از موقعیتی به موقعیت دیگر

بین دو انتخاب

هنگام تردید میان دو راه، دو تصمیم

با ماست که انتخاب کنیم به کدامین راه برویم

گاه فکر میکنیم

که رفتن بسوی خدا سختترین کار است

اما ما از میان همین انتخابها به سمت خدا می رویم

اگر راهی که گزینش میکنیم

راه خدایی باشد، رضایت خدا در آن باشد، خدا آن را بپسندد!

ما همیشه مسافریم!

ولی مهم این است که همیشه مقصد ما خدا باشد!

وإنَّ الرّاحِلَ إلَيكَ قَريبُ المَسافَةِ؛ همانا مسافر به‌سوی تو مسافتش نزدیک است.

دعای ابوحمزه ثمالی

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست
 
ما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم
باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست
 
خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم
زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست
 
گوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا
بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاست

آرامش و شادی حقیقی قلب “ما”
در رها کردنِ
بود و نبودها
گاه و بیگاه‌ها
شدن‌ها و نشدن‌ها
رسیدن‌ها و نرسیدن‌ها
دیدن‌ها و ندیدن‌ها
شنیدن‌ها و نشنیدن‌ها
گرفتن‌ها و نگرفتن‌ها
دادن‌ها و ندادن‌ها
.
.
.
و
در پیوند همیشگی با خداست.
فرصت رمضان و همنفسی با پروردگار را از دست ندهیم…
يَا حَبِيبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَيْكَ وَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ مَنْ لاَذَ بِكَ وَ انْقَطَعَ إِلَيْكَ‏
ای محبوب آن‌که به تو دوستی ورزید، ای نور چشم کسی که به تو پناه آورد و برای رسیدن به تو از دیگران گسست‌!
فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

خیالِ رویِ تو در هر طریق همرهِ ماست
نسیمِ مویِ تو، پیوندِ جانِ آگهِ ماست...

کوتاهنوشت

به قلم خودم